Nu Peter Brötzmann z’n Chicago Tentet opgedoekt heeft, Ken Vandermark niet te veel tijd meer heeft voor z’n Resonance Ensemble (en het in Chicago gebaseerde Audio One ook alweer ontbonden heeft) en Barry Guy met z’n bende iets cerebraler oorden opzoekt, moet je vooral bij de Scandinaviêrs zijn voor de gespierde XL-formaties. Mats Gustafsson liet Antwerpen onlangs nog eens ouderwets daveren met z’n Fire! Orchestra, iets dat drummer Paal Nilssen-Love hem vorig jaar ook al voordeed met zijn Large Unit. Met dat orkest, een kleine Wie is wie? van de moderne Noordelijke liga, speelde hij een knoert van een concert, een performance die bulkte van de energie en al het goede van de box ‘Erta Ale’ nog eens bevestigde. Maar Nilssen-Love heeft er ook nooit een geheim van gemaakt dat hij de Braziliaans muziek een warm hart toedraagt en dat is iets dat stilaan ook vaker binnensijpelt in z’n muziek. Zo kregen we in Antwerpen ook al titelsong ‘Ana’ voor de kiezen, dat naar goede gewoonte een uit z’n voegen barstende groepsperformance was, maar ook opgeluisterd werd met exotische getinte melodieën en ritmische stuwing. Niet lang nadat het gebruikt werd om het Oslo Jazzfestival op z’n kop te zetten, trok de veertienkoppige band – deze keer met Braziliaanse gastpercussionisten Paulinho Bicolor en Celio De Carvalho – de studio in om er dit uurtje vast te leggen. Met twee drummers, twee bassen, twee tuba’s, twee saxen, trombone, trompet, gitaar, elektronica én die twee gasten beschik je natuurlijk over een schier eindeloze waaier aan mogelijkheden en Nilssen-Love laat dan ook weinig gelegenheden onbenut om dat maximaal uit te buiten. Dat leidt nog maar eens tot een feest van kleur en textuur, van ritme, junglegeluiden en volume. Het zijn natuurlijk, net zoals bij het iets meer rock-gerichte Fire! Orchestra, vooral de collectieve uitspattingen die je bijblijven, maar er wordt ook ruimte gemaakt voor individuele statements, contrastwerking en verkenningen in duizend-en-één gedaanten, van neurotisch gepruttel tot vurig opjutten. Niks voor wie nood heeft aan compacte liedjes, maar wie er tijd voor maakt, die zal ook nu ondervinden dat de greep van Nilssen-Love het boeltje waar nodig in strakke banen leidt. En er valt, jawel, te dansen.
