Na vier, vijf keer draaien zijn alle opborrelende gedachten verworden tot een diffuse brij, waaruit op zn best het begrip interessant komt boven drijven. Misschien schept het wat helderheid om sec te omschrijven wat hier te horen is. De Amerikaanse vocaliste Lisa Barnard een adept van het Deep Listening principe van Pauline Oliveros deed een kwartiertje stem-improvisatie. De Amerikaan Al Margolis, ook werkend onder de naam If, Bwana, verknipte die improsessie en mangelde de verkregen fragmenten door zijn verzameling elektronica. Vervolgens gaf hij enkele van die bewerkte fragmentjes aan de fluitistes Jacqueline Martelle en Jane Rigler die er op hun beurt hun verbeelding op los lieten en vooral floten. En Margolis, die alles weer terug in zijn postvakje kreeg, legde tenslotte het muzikale mozaiekje dat An Innocent, Abroad zou gaan heten. Het resultaat is een wat angstaanjagende mix van fluit en vervormde stem, waarin moeilijk enige lijn te herkennen valt. Muziek die je hooguit associeert met een onheilspellende droom. Misschien verduidelijkt het ook nog wat om het album vanuit de maker, Al Margolis. Onder de naam If, Bwana vult klankenverkenner Margolis sinds de vroege jaren tachtig eerst cassettetapes en daarna cds met dit soort moeilijk grijpbaar geluid. Tientallen zijn het er inmiddels. Vaak refererend naar rituelen, drones, iets mystieks, ambient, zonder dat het werkelijk aan één van die dingen raakt. Dat fascineert. Het ligt voor de hand om overeenkomsten te zoeken met de muziek van Oliveros, maar ook met het werk van Eliane Radigue. Die overeenkomst zou dan in de benadering van klank moeten zitten, want de geluiden zelf analyserend kun je alle kanten op. Muziek voor mensen die vooral muziek willen horen waarover ze kunnen nadenken. Of het wel echt muziek is, bijvoorbeeld.
