De Doorn

Amenra doet al meer dan twintig jaar zijn eigen ding, zonder compromissen, zonder zich te overhaasten. Op hun eigen voorwaarden doen de leden precies wat ze willen, en daar horen ook zijprojecten bij die soms leiden tot het even op pauze zetten van de hoofdband. Het respect van de onderlinge leden naar elkaar toe, en naar hen omringende zielsverwanten, is dan ook groot. Inmiddels is Amenra een gevestigde waarde binnen het (post-)metalgenre en is ook het begrip ‘Church Of Ra’ in ieders brein genesteld.

‘Op naar een volgende stap’, dachten we zo, en zie, ‘De Doorn’ komt uit bij het grote Relapse. Het is meteen ook een stijlbreuk in de reeks titels. Geen ‘Mass’ deze keer. Een nieuw ijkpunt, want de band is aan het experimenteren met het maken van relevante covers van liedjes die een grote inspiratie zijn/waren voor de leden. Dat spectrum is zeer breed en die invloed verwachten we dan ook op de een of andere manier terug te horen op deze release, die in allerlei formaten en kleurtjes in de markt wordt gezet.

Muziek of merchandise, wat is het belangrijkste? Een vraag die we ons bij Amenra al eerder stelden.

Offerande

Dwars zijnde, is dit meteen het eerste album van de band dat door Van Eeckhout volledig in het Nederlands wordt gezongen/geschreeuwd/getierd/verteld. Wie wilde, hoorde al ruwe versies van de nummers in oktober 2019 in Menen, een ritueel met vuur waarbij een bronzen sculptuur van Johan Tahon als symbool van hoop werd onthuld.

Dit soort speciale shows vormen een integraal onderdeel van waar Amenra voor staat. Het leger bewonderaars is dan ook groot. We moeten onze woorden wikken en wegen bij het beschrijven van het album. Voor velen kan de band namelijk niets verkeerd doen en schiet elk woord van kritiek in het verkeerde keelgat. Een meute in uniform is het bijna, die vreemd opkijkt als enkelingen in het publiek niet voldoen aan het verwachte stereotype.

Litanie

Soit, het gaat om de vijf nummers die ons worden voorgeschoteld. Pijn en verlies, verlossing en hoop, kleinkunst en folk uit het Vlaamse platteland, met de voeten in de eigen geboortegrond, het zijn de stapstenen voor ‘De Doorn’. Geopend wordt met ‘Ogentroost’, een nummer dat rustig opbouwt en pas na vijf minuten losbarst. Het kenmerkende geschreeuw van Colin H. van Eeckhout (ge zoudt hem een pilleke geven om te kalmeren) wordt al snel de mond gesnoerd door Caro Tanghe (Oathbreaker). Tanghe krijgt op het album meerdere keren de gelegenheid om The Beauty te zijn, als tegenwicht van het Beest.

Op het kortere ‘De Dood In Bloei’ wordt er gewoon een poëtisch verhaal verteld en ook halfweg afsluiter ‘Voor Immer’ valt ze halfweg in, net voor de muziek helemaal losbarst. Na de verstilling van ‘De Dood In Bloei’ begint ‘De Evenmens’ met een abrupte mokerslag, een beetje te abrupt misschien. Al snel deemstert de herrie weg en vertelt van Eeckhout in zijn typische stijl en met de intussen vertrouwde teneur over pijn, verlies en andere ellende.

Altijd een beetje hetzelfde eigenlijk, al werkt het deze keer wel omdat het volledig in lijn ligt met hun akoestische shows en hun recente hitje ‘De Zotte Morgen’ (Zjef Van Uytsel), wat de band een veel breder publiek opleverde. Wanneer de muziek crescendo gaat, klinkt van Eeckhout bijna als een kwade Vlaamse folkbard. Alleen het wat irriterende geschreeuw naar het einde toe hoeft voor ons niet. ‘Het Gloren’ is vintage Amenra, ware het niet dat het nummer halfweg in shock gaat omdat er een soort gebed wordt opgezegd. Als een alternatieve Miek en Roel wordt het album eenvoudig en efficiënt afgesloten met ‘Voor Immer’, dat pas naar het einde toe vervalt in het stereotiepe Amenra-geweld.

Amen

Fans zullen zeker tevreden zijn en op de hardere stukken hier en daar na, is ‘De Doorn’ zowaar geschikt voor de modale, ietwat avontuurlijke popliefhebber. We zijn zelf niet helemaal overtuigd, al zijn we wel zeker dat elk van deze nummers gensters zal slaan. De merchstand zal in elk geval draaien als nooit tevoren. Gedurfd is het zeker, gezien de overstap naar Relapse, en alleen al daarom sparen we onze kritiek voor een andere keer.

tekst:
Patrick Bruneel
beeld:
Amenra_DeDoorn
geplaatst:
di 29 jun 2021

Nog meer nieuws krijgen over muziek en kunst?

Schrijf je in op de Gonzo (circus)-nieuwsbrief!