Amen Ra en Neurosis in Patronaat; 08-07-2009

Tussen de overdaad aan zomerfestivals door maakt het Patronaat handig gebruik van de rondtoerende artiesten en bands. Zo passeren tijdens deze zomerperiode in één week tijd vier topacts op het gebied post-rock en post-metal: Mogwai, Neurosis, 65daysof static en ….And You Will Know Us By The Trail Of Dead. Deze bands hebben als overeenkomst dat ze op bepaalde momenten een muur van geluid kunnen neerzetten. De uitgangspunten, uitstraling en muzikale resultaten zijn alleen totaal verschillend. Het siert het Patronaat dat ze ondanks het zomerreces de regio trakteren op dit brede scala aan bands en het geeft ons de gelegenheid variatie te bieden binnen het komende festival recensie aanbod op dit Gonzo Blog.

Het Vlaamse Amen Ra moet het publiek warm maken voor het hoofdprogramma. Het past uitstekend binnen de hokjesgeest. Alleen blijft Amen Ra hangen in het “van dik hout zaagt men planken”. Bij aanvang van de nummers is enige spanning te ervaren, daarna wordt in het vervolg elk avontuur vermeden. Tijdens het openingsnummer geven de subtiele tempowisselingen dat kleine stukje extra. Maar verder is de presentatie sober, introvert (muzikanten en zanger staan meestentijds met de rug naar publiek) en zijn de gitaarmuren voorspelbaar en standaard. Bij de doom-metal invulling van Amen Ra zijn hokjesgeesten dodelijk voor het creëren van eigenzinnige muziek. Hetgeen trouwens geldt voor ieder willekeurig muziekgenre.

Neurosis in Patronaat
Neurosis - Hessel Veldman

Van een geheel ander kaliber zijn de verrichtingen van Neurosis. Vooral is het de grote variatie in tempo, sfeerwisselingen en uitstraling waarin de band uitblinkt. Zo is de muziek moeilijk in het juiste hokje te plaatsen. De één ervaart het als post-metal de ander als punk-metal en weer een ander als doom-metal. Welk etiket je er opplakt doet er eigenlijk niet toe. Neurosis is intens en gedoseerd loeihard. Ik kies (ben uiteindelijk de recensent) bij deze voor de term tribal-metal. Waar de band echter ook in uitblinkt is de agressieve houding naar publiek. Zo ligt de staalbewerking voor henzelf en de fans zwaar op de maag. We kennen allemaal de scheidsrechters die een wedstrijd totaal dood kunnen fluiten. Zo ook bij het optreden van dit Amerikaanse vijftal. Vanuit de overtuiging van hun vakkundigheid hebben ze de pretentie te kunnen sollen met het publiek. Publiekseigendommen die voor op het podium liggen worden de zaal ingetrapt, het publiek wordt bespuugd en bij de eerste beste flash van een camera springt Neurosis en aanhang uit de metalen huid. Ze doen daarmee hun naam eer aan, maar het tast wel de intimiteit en intensiteit van het zaalgebeuren aan.

Gonzo verhoogt de komende tijd haar visuele waarde. No flash levert voor mij ditmaal een zwart plaatje op. Ik ding gelijk mee voor de meest spraakmakende foto.

tekst:
Hessel Veldman
beeld:
Neurosis-in-Patronaat
geplaatst:
do 9 jul 2009

Nog meer nieuws krijgen over muziek en kunst?

Schrijf je in op de Gonzo (circus)-nieuwsbrief!