Alas Salvation

Een van de meest opwindende platen van het moment: dat is het minste wat we van het debuut van Yak kunnen zeggen. Wij zijn absoluut geen luierikken, dus we gaan heus wel iets meer vertellen. Bijvoorbeeld dat de band uit Londen komt en een trio is met Oliver Burslem, Andy Jones en Elliot Rawson als leden. Dat ze al toerden met King Gizzard And The Lizard Wizard en The Last Shadow Puppets en dat wij onze halve inboedel erop durven verwedden dat 2016 het jaar van Yak wordt. Wij willen hier vooral niet trendsetten want NME was ons al voor door Yak als ‘Best New Artist’ te bombarderen tijdens hun jaarlijkse awards. Opwindend dus, omdat hun mix van noiserock, artpop, garagerock en energie meestal over je heen raast en een andere keer psychedelisch ronddraait, telkens met een nonchalance die werkt. De band wil zich niet echt vastpinnen op één bepaalde richting of sound en dat leidt niet tot een smaakloos geheel, maar wel tot een frisse plaat van een band die zich hoorbaar in het zweet werkt. Noiserock met een punkinslag bij opener ‘Victorious’, rollende garagerock in ‘Hungry Heart’, een boogie gitaarlick in ‘Use Somebody’, de manische zang in ‘Curtain Twicher’, de Tarantino feel in ‘Smile’ of de dromerige psychedlica die ferm knipoogt naar King Gizzard in afsluiter ‘Please Don’t Wait For Me’; zo heeft ieder nummer wel iets in de aanbieding. Laat je gerust verleiden. Ook dringend eens live te checken deze band.

tekst:
Christophe Vanallemeersch
beeld:
Yak_Alas_Salvation
geplaatst:
do 8 nov 2018

Nog meer nieuws krijgen over muziek en kunst?

Schrijf je in op de Gonzo (circus)-nieuwsbrief!