Petit Singe, de artiestennaam van de Indiaas-Italiaanse Hazina Francia, trakteert ons met ‘Akash Ganga’ (2017) op vijf geluidsverslagen van een reis vol volksverhalen, die vervolgens door lomp rondstappende en -schietende robots op brute wijze worden verpulverd. Het vervolg op haar debuut ‘Tregua’ opent met ‘Hue & Cry’, een duistere filmische safari met een mystieke ondertoon. Dit wordt voortgezet in het nummer ’OXO’ met een soort spannende confrontatie tussen mens en rond wiekende drones, een polyritmisch landschap waarin dromerige mantra-stemmen opduiken met Talvin Singh-achtige tablatronica en donderende elektronische beats à la WWWings. Met ‘Challenge’ komen we met een lome breakbeat meer op adem, krijgen we van alle kanten versneld berichten door van de voorouders. Bij het titelnummer slaat de onrust weer toe, een wederom een spirituele call to action waarin we ons in een episch gevecht moeten meten aan mecha-monsters. De melancholische afsluiter ’27.09.87’ verwijst naar de datum waarop ze met haar pleegouders verhuisde naar Italië, een migratie die zo haar sporen heeft achtergelaten. Petit Singe haar experimentele weg lijkt op die van Aïsha Devi die net als zij zich zowel persoonlijk als artistiek op een kruispunt bevindt tussen Europa en Azië en zo zorgt voor een verdere hybridisering van muzikale stijlen en identiteiten. Ik zou zeggen: the more the merrier op deze karavaan naar Hybridistan.
