Toen Soft Grid in 2016 debuteerde met ‘Corolla’, schoot het geluid nog alle kanten op en ontbrak het nog aan echte finesse. Drie jaar later heeft de Duitse band de nodige progressie geboekt: strakker opgebouwde nummers, een consistenter geluid – nog altijd opgetrokken uit elektronische new wave, post- en noiserock– en vooral echt goed uitgewerkte liedjes. Of nou ja, liedjes: het zwaartepunt lijkt op twee langere tracks te liggen, van iets minder en iets meer dan tien minuten. De ingrediënten daarvoor zijn dikke synths, speelse meerstemmige zang en noisy gitaren, die vaak pas tijdens de climax opduiken. Tussendoor worden de folkelementen, die op het debuut nog niet helemaal op hun plaats leken, sterker uitgewerkt, en verslaat Soft Grid met de Auto-Tunefolkrock van ‘Mother Tongue’ Bon Iver op zijn eigen terrein. De band mag met recht trots zijn op deze mooie tweede.
