Na een periode van relatieve rust is kiwi experimentalist Roy Montgomery (overdag gewoon academicus aan de Environmental Department van Lincoln University) toe aan een periode van creatieve ongedurigheid. Hij vierde z’n comeback in 2016 met vier lp’s, en maakte indruk met ‘Suffuse’ (2018), waarop hij samenwerkte met een handvol vocalistes, waaronder Haley Fohr (Circuit des Yeux), Julianna Barwick en Liz Harris (Grouper), met wie hij onlangs nog op tournee was.

Voor zijn nieuwe werkt hij samen met zangeres Emma Johnston. Grote verrassingen vallen er niet te rapen. Montgomery heeft nog altijd een zwak voor schimmige gitaartexturen die rechtstreeks uit de zwaarmoedige jaren 1980 weggeplukt lijken. Dat levert heel wat dromerig gemijmer op, met ‘Fall Rise’ als etherische aanzet en ‘Realm Of The Senses’ als mistige galmbak in de zone tussen Steven R. Smith en Grouper.

In de titeltrack wordt het drama verdubbeld, zwellen de arrangementen aan met een majestueze grandeur en kan Johnston haar klassiek geschoolde stem ten volle uitspelen. B-kant ‘And Fuck This Eternal Recurrence Nietzsche’ brengt al die laagjes en stijlen samen, schuift er een soort schuifelende beat onder en voegt er Montgomery’s eigen kerkerbariton aan toe. Het resultaat is een wat wringende combinatie die op maat is van het credo van het album, dat Nietzsche’s uitspraak dat het leven niets zou zijn zonder muziek beantwoordt met de domper “Life is a mistake set to music.” Doemdenken met raffinement.