Aforger

Douglas Dare uit Londen heeft een prachtige, breekbare stem die je niet al te vaak tegen komt. Een craquelé, een snik en een ingehouden droefheid die je gelijk bij de lurven vat. Gelukkig zonder al te veel pathos of maniertjes, dat ook nog eens. En dat is dan alleen nog maar zijn stemgeluid, de zorgvuldig vormgegeven en niet al te overdadig gebruikte beats zijn ook van hoog niveau, en spannend genoeg om niet te vervelen zoals bij veel collega singer-songwriters. Singer-songwriter inderdaad, alleen dan zonder gitaar, maar wel met veel piano en spaarzaam toegepaste elektronica, diepzinnige teksten en sterke, doorleefde verhalen. Intiem, kwetsbaar en bloedmooi, op minimale wijze vormgegeven en van verrassend indrukwekkende intensiteit. Zowel het haast verstilde moment als de daverende climax komen op hun tijd voorbij, net zoals ritmische verschuivingen die de onderhuidse spanning op aangename wijze verhogen. Romantiek en melancholie zijn ook nooit ver weg, net zoals bij de meer introspectieve tracks van bijvoorbeeld David Bowie en David Sylvian. Goed voor in rozengeur en maneschijn wegzinken en wat traantjes wegpinken.

tekst:
Arjan van Sorge
beeld:
Douglas_Dare_Aforger
geplaatst:
ma 8 jan 2018

Nog meer nieuws krijgen over muziek en kunst?

Schrijf je in op de Gonzo (circus)-nieuwsbrief!