Aesthesis

Een betere artiestennaam had de Italiaanse producer Nino Pedone alias Shapednoise zich niet kunnen geven. Zijn muziek komt namelijk akelig dicht in de buurt bij herrie en dat is ook precies wat hij wil. Een muzikale nachtmerrie, zo zou je ‘Aesthesis’ dan ook het beste kunnen bewaren. De titel van het album is een term die een staat van ongerelateerde vormen van diverse stimuli beschrijft. Aan stimuli zeker geen gebrek, maar het is een kwestie van tijd voordat deze bonte verzameling aan stijlen en geluiden hun tol gaan eisen. Het openingsnummer heet ‘Intriguing’ en daar is geen woord van gelogen -in ieder geval als je nog geen kennis van de rest van het album hebt. De spookachtige zang van multimedia artieste MHYSA wordt hier gekoppeld aan een bak bulderende bassen. Vergeleken met de rest van het album is de muziek nog minimaal, maar gaandeweg krijgt de nachtmerrie steeds meer vorm. Pedone probeert binnen zijn nummers een gevoel van ruimte te creëren. Door bepaalde elementen in meerdere nummers terug te laten keren moet een vorm van eenheid ontstaan, maar omdat die eenheid zich vooral als kabaal tot uiting komt, wordt ‘Aesthesis’ op een gegeven moment een krioelende massa van geluiden. De titels spreken voor zich. ‘Rayleigh Scattering’ is inderdaad een verzameling van verstrooide beats en in ‘Blasting Super Melt’ worden de verschillende vormen van kabaal met elkaar versmolten. Op bepaalde momenten lijkt het alsof Arca aan de lsd heeft gezeten en toen nog heeft zitten theeleuten met Squarepusher. Een moment van rust wordt de luisteraar nergens gegund. Los van de interessante aanpak, is er eigenlijk niks leuks aan dit album. En zo heeft Pedone zijn doel behaald.

tekst:
Jasper van Quekelberghe
beeld:
Shapednoise_Aesthesis
geplaatst:
wo 21 okt 2020

Nog meer nieuws krijgen over muziek en kunst?

Schrijf je in op de Gonzo (circus)-nieuwsbrief!