Add Land

Daar is de Hamburgse Fee Kürten alias Tellavision nog een keer. Haar vorige plaat dateert inmiddels alweer uit 2015 (‘The Third Eye’), dus het mocht wel weer eens. Dat ze haar tijd nam voor deze nieuwe plaat, heeft zo zijn redenen. Onvoorspelbaarheid was al steeds haar motto, en dat wilde ze graag zo houden. Dus koos ze er deze keer voor om haar stem op de voorgrond te zetten, haar echte stem. De percussie en elektronica die ze net even anders hanteert dan binnen de modale pop de gewoonte is, krijgt eveneens een minder belangrijke en afwijkende plaats toegewezen. Niet dat Kürten nu plots doorsnee popmuziek is beginnen maken. Verre van. De liedjes zijn nog steeds een beetje dwars, abstract en te vreemd voor de modale hitparade. Dansbaar is het hier en daar wel, maar op een manier waarop het ook te genieten valt vanuit de luie zetel. Het titelnummer en opener ‘Love Is Revolutionary’ vormen een mooie instap. Jammer genoeg haalt de rest van de plaat niet hetzelfde niveau. Zwak is het nergens, maar de liedjes onderscheiden zich te weinig om te blijven hangen. Barbara Lehnhoff (Camilla Sparksss) is al net zo’n eigenzinnige dame. De Zwitsers-Canadese, die tegenwoordig opereert vanuit Ontario, misleidt ietwat met de titel ‘Brutal’, al kan de muziek door de inherente chaos op een groot deel van de mensheid wel als zodanig overkomen. ‘For You The Wild’ (2014) was al net zo’n eclectische lo-fi elektronica bedoening en dat doet ze, op uiterst treffende wijze, opnieuw op ‘Brutal’. Waar ze met Peter Kernel bij postpunk wordt gekieperd, doet ze in haar uppie gewoon haar eigen zin en dat is lekker tegendraadse elektronische muziek maken met een resem synthesizers, platendraaiers en haar inmiddels als gemeengoed geworden stem. En ietwat zieke, ja daar houden we zelf ook van, humor. ‘Walt Deathney’, over het knagende verlangen naar een gelukkig einde, ‘So What’ als in je m’en fou. ‘Womanized’ handelt over transformatie in al zijn vormen en is tegelijk ook de leeswijzer voor het concept van de plaat, het mag al eens wat inhoud hebben bij Lehnhoff. Al neemt ze zichzelf, en ook de luisteraar, nooit te serieus. Zet beide dames samen op een podium en beiden worden nog extra uitgedaagd om buiten de lijntjes te kleuren. De ene doet het al wat langer dan de ander, de laatste is net dat ietsiepietsie urgenter dan de eerste.

tekst:
Patrick Bruneel
beeld:
Tellavision_AddLand
geplaatst:
wo 17 jul 2019

Nog meer nieuws krijgen over muziek en kunst?

Schrijf je in op de Gonzo (circus)-nieuwsbrief!