Röt Stewart - (c) Brecht Carton

Actie in de eigen habitat

Op tijd komen was de boodschap op deze ietwat kille zomeravond. Niet alleen omdat we het plaatselijke Röt Stewart wel eens in volle actie in de eigen habitat wilden zien maar omdat er een grote kans bestond dat het bordje ‘Sold Out’ zou komen uit te hangen.

En dan moet zelfs schrijver dezes zoals elke gewone sterveling afdruipen. Geen voorrangsregels in de Pit’s. Eerst komt eerst maalt.

Gelukkig waren we op tijd, want inderdaad, kort na de set van Röt Stewart verscheen het vermaledijde bordje. Leuk voor de club en voor M.D.C. uiteraard, die na al die jaren nog steeds voldoende mensen aanspreekt om de verplaatsing te maken.

Een kart en gedaan ermee

Maar eerst de lokale helden: het kwartet Röt Stewart. Een kwartier, meer heeft deze band niet nodig om iedereen van hun kunnen te overtuigen. Meteen de beuk erin, zanger Pieter Dewulf die het naar zijn zin te lakse publiek meteen opjut door ertussen te springen, de toog te beklimmen en met een schoen zwaaien naar de poseurs die altijd wel ergens opduiken. ‘Fucking Shoe’ heet het nummer dachten we. Kers op de taart was een cover van ‘Fuck That Weak Shit’, zowat het lijflied van de Pit’s en indertijd bedacht en uitgebracht door The Jesus Disease.

Het nummer mag met toestemming worden gecoverd, uiteraard, maar niemand weet nog de tekst dus die mag de band zelf invullen. Veel verder dan de titel en veel middelvingers gaat het niet maar het werkt wel. Het blijft een ijzersterk nummer, zelfs in grote versnelling. En lap, na met moeite een kwartier was het over en uit. Bisnummers zijn pisnummers, dus daar doen ze niet aan.

Skatend verdwijnen

Een langere pauze dan gewoonlijk alvorens M.D.C. het podium zou betreden was het gevolg. De meeste bands spelen namelijk wel wat langer dan een kwartier natuurlijk. En toen M.D.C. eraan moest beginnen, was de zanger zoek. Die was even gaan skaten.

Ondertussen was er geen doorkomen meer aan. We bleven dan maar buiten staan in de veronderstelling dat we het daar ook wel zouden horen, zoals bijna altijd het geval is. Noppes dus. Punk voor oude lullen leek het wel, bejaardenhuisvolume incluis. Ja hallo. Een oordeel vellen we dan ook niet want we hoorden en zagen nauwelijks wat. Leeftijdsgenoten vonden de show best ok, niet overdonderend maar ook niet slecht. Voor één keer zullen we ze maar geloven zeker. En dat oudgediende Dave Diktor, zanger, skater en zoveel meer, een monitor miste, tja, in de Pit’s doen ze daar niet aan. Monitors, da’s voor pussies op teensletsen.

Gezien: Röt Stewart + MDC – Pit’s, Kortrijk – 27 juli 2022
Tekst: Patrick Bruneel – Foto’s: Brecht Carton

tekst:
Patrick Bruneel
beeld:
Rot-Stewart-2
geplaatst:
wo 27 jul 2022

Nog meer nieuws krijgen over muziek en kunst?

Schrijf je in op de Gonzo (circus)-nieuwsbrief!