A Ring Of Blue Light

Voor elke nieuwe release een ander label kiezen. Zo denken de vier heren van Hemelbestormer er althans over. Elk label heeft zo zijn voor- en nadelen, een eigen doelpubliek en een eigen werkwijze. De band laat het een beetje afhangen van de aanbiedingen maar ook van hun eigen muziek. Die is steevast instrumentaal maar meandert een beetje tussen doom, postrock en -metal, sludge en black metal. Dan kan je inderdaad het beste een label kiezen dat het beste bij de sound van het moment past. Gitarist Jo Driesmans, Filip Dupont (gitaar, synthesizer, samples), Kevin Hensels (bas, beeld) en Frederik Cosemans (drums, synthesizer, samples) hadden al een verleden in bands als Gorath en Serpentcult, waardoor ze het klappen van de zweep en het reilen en zeilen van het muziekwereldje doorhebben. De ervaring van de band heeft hen bijvoorbeeld geleerd om voldoende sfeer- en tempowisselingen in te bouwen, vooral omdat Hemelbestormer met de opvolger voor ‘Æther’ (2016) ook weer kiest voor nummers, op een paar korte interludia na, die de tien minuten overschrijden. Dan moet er variatie zijn alvorens de verveling toeslaat natuurlijk. Hemelbestormer slaagt daar grotendeels in, al mocht het eigenlijk wel nog wat meer gebeuren. De plaat opent met het slepende ‘Eight Billion Stars’, een prima nummer dat hun mix van genres prima tot zijn recht laat komen. Hoe verder de plaat vordert, hoe minder interessant het allemaal wordt. Het duurt allemaal net een beetje te lang, alsof de band geen korte gebalde nummers wil spelen, zelfs al zouden de nummers ermee gebaat zijn. Liefhebbers van Cult Of Luna of een ingetogen Pelican zullen hier echter wel raad mee weten.

tekst:
Patrick Bruneel
beeld:
Hemelbestormer_ARingOfBlueLight
geplaatst:
zo 13 jan 2019

Nog meer nieuws krijgen over muziek en kunst?

Schrijf je in op de Gonzo (circus)-nieuwsbrief!