A Quality Of Mercy

Dat er uit Australië al decennia goede muziek komt aangewaaid is bij de liefhebbers geen geheim meer. Ook RVG (languit Romy Vager Group) komen van down under. Deze plaat is hun debuut, die eerst in eigen beheer uitgegeven, maar nu via Fat Possum een tweede kans krijgt. We hadden er al wat over horen waaien. “Geweldig!”, ‘Indie meesterwerk!” en andere opgeklopte termen waren daarbij niet van de lucht. Wij willen daar graag eens tegenin gaan en dat is niet voor de sport. De titelsong en opener doet nochtans zelfzeker de deur open met een postpunk vibe én een rock-n’-roll attitude die ons zelfs even aan The Gun Club deed denken. Gedreven zang, stuwende drums en een rollende bas doen ons nog het beste verhopen. Die zang van Romy Vager is niet vies van wat epiek. Een goede stem daar niet van, maar wij kunnen onze tenen niet tegenhouden om zich hier en daar eens op te krullen. Het ligt er dikwijls te dik op. Het zal aan onze smaak liggen, maar ook de melodieën en de gitaarlijnen zijn iets te lyrisch, afgelikt en sierlijk om ons te overtuigen. Wij staan nogal graag eens met onze laarzen in de modder. Het zijn daarom geen slechte songs, verre van, maar ze steken hun kop net niet hoog genoeg boven het maaiveld uit om ons écht te overtuigen. Dat maaiveld bestaat uit zich netjes in de wind bewegende halmen indierock die heel duidelijk echo’s van The Smiths, The Go-Betweens of Echo & The Bunnymen laten horen. Een mix van Britpop, indierock en poppy wave met twangy gitaren, die ons in hun tijdperk ook niet altijd wist te overtuigen en dat doet RVG met deze plaat eigenlijk ook niet.

tekst:
Christophe Vanallemeersch
beeld:
RVG_AQualityofMercy
geplaatst:
do 8 nov 2018

Nog meer nieuws krijgen over muziek en kunst?

Schrijf je in op de Gonzo (circus)-nieuwsbrief!