A Nude (The Perfect Body)

Matthew Herberts fascinatie voor het menselijk lichaam bleek al uit het album ‘Bodily Functions’ uit 2001, waarop allerlei samples van lichaamsgeluiden werden gebruikt, tot het stromen van bloed aan toe. Ook ‘A Nude’ draait om het lichaam. Als een soort ’24 Met…’ zonder Theo Maassen nam Herbert een etmaal aan geluid op van een lichaam in een kamer. De twee uur durende samenvatting begint met een uur lang slapen en dus luisteren we naar zacht gesnurk op een bedje van minimale drones. Wie ‘Thursday Afternoon’, de meest extreme ambientplaat van Brian Eno, nog te heftig vond, kan hier zijn slag slaan. Na het ontwaken van het naaktmodel komt er gelukkig iets meer leven in de brouwerij. ‘Is Awake’ en ‘Is Grooming’ kabbelen geduldig voort, met subtiel samplegebruik, waaronder het nodige gapen – dat de luisteraar dus niet eens zelf hoeft te doen, al werkt het erg aanstekelijk. Het lijkt een terugkeer naar ‘In The Kitchen’ van zijn eerste volwaardige album ‘Around The House’. In ‘Is Hurting’ wordt de luisteraar gepijnigd met vervormde noise en gekreun dat doet vermoeden dat we al bij slotnummer ‘Is Shitting’ zijn aanbeland. Maar nee, eerst nog wat eten, zei Likkepot! En nog even masturberen, natuurlijk. Enfin, het is duidelijk wat je van deze plaat kunt verwachten: eerder een fascinerend conceptueel audioportret dan een prettig achtergrondmuziekje bij het diner. De nieuwe plaat van mevrouw Herbert, Dani Siciliano, heet ook ‘Dani Siciliano’ en is daarmee op te vatten als een zelfportret, zo stelt ook haar label Circus Company. Siciliano produceerde hem grotendeels zelf. Haar geluid is een amalgaam van kurkdroge akoestische en elektronische geluiden, duidelijk geïnspireerd door het werk van manlief, waarin ze ook meermaals een belangrijke rol in speelde. Knap zijn de zeer gevarieerd gearrangeerde composities waarin haar soms subtiel bewerkte, dan weer grotesk uitvergrote vocalen centraal staan. Opener ‘Why’ verraadt Philip Glass en Laurie Anderson als invloeden en het uitbundige ‘Blink’ verwijst naar haar werk met de Matthew Herbert Big Band. ‘Come On’ had wel een duet met Roisín Murphy (Moloko) kunnen zijn, zó dicht liggen stijl en timbre van beide dames bij elkaar, terwijl ‘Dragons’ en het ingetogen ‘Together’ doen denken aan de semi-elektronische indiepop van Cat Power en Sharon Van Etten. Het album toont ons Siciliano vanuit elf verschillende perspectieven: een rijk palet aan genres, dat door de knappe productie en Siciliano’s krachtige en herkenbare stem toch een eenheid vormt.

tekst:
Maurice Dumont
beeld:
Matthew_Herbert_A_Nude_The_Perfect
geplaatst:
do 8 nov 2018

Nog meer nieuws krijgen over muziek en kunst?

Schrijf je in op de Gonzo (circus)-nieuwsbrief!