A New Kind Of Weather

Een paar minuten speurwerk op het internet leert dat One Arm vaak in het zogenaamde artrock-vakje wordt gestopt. Wanneer wordt rock trouwens artrock? Als de muziek de geijkte paden verlaat; of wanneer het te moeilijk wordt voor de doorsnee smaak? Wanneer er geëxperimenteerd wordt met ritmes, instrumenten en/of arrangementen? Of wanneer er geen of nauwelijks muzikale regels en grenzen gelden? Voor het Parijse One Arm gaan al die zaken zowat tegelijk op, al vergeten ze de songs niet en verzanden ze nooit in richtingloze moeilijkdoenerij. De band bestaat uit twee mannelijke en twee vrouwelijke muzikanten – en interessanter – twee bassisten en twee drummers. Ze draaien al mee sinds begin jaren 1990 en speelden onder andere met The Ex, Moonshake en Sonic Youth. Op ‘Mysore Pak’, verrassend genoeg hun debuut, vertaalt die ‘artrock’ zich in een niet voor de hand liggende, maar best wel aanstekelijk paringsdans tussen no wave, postpunk, noiserock, psychedelica en dubeffecten. Een gastrolletje is overigens weggelegd voor Little Annie (On U Sound). Omdat de twaalf nummers opgenomen werden tussen eind jaren 1990 en 2016 hebben ze bijgevolg meer dan voldoende kunnen rijpen. Dat zorgt voor een even rijkgeschakeerde als intrigerende groeiplaat die raakvlakken vertoont met Fugazi, Winter Family en zelfs The Slits. Mag sowieso op het eindejaarlijstje. Nihiti – uit New York, maar veel meer informatie is er niet – is evenmin voor een stilistisch gat te vangen. Een mooie, maar spookachtige cover in de beste traditie van Lassigue Bendthaus van ‘I Drove All Night’ (bekend geworden door de versies van Cyndi Lauper en Roy Orbison) bijvoorbeeld zit ingebed tussen introspectieve soundscapes/loops en een mysterieus laken van shoegaze/dream pop, new wave, drones en pop noir. De ijle slierten ambient bewegen zich in dezelfde pot waar ook Tim Hecker doorgaans zijn borrelende geluidsverhalen brouwt. Bij Nihiti armworstelen onderhuidse dreiging en popgevoeligheid om de overmacht, maar de balans landt perfect tussen de twee. Zo zijn er bijvoorbeeld de onheilspellende alarmsirenes in ‘Shudder Into Silence’ versus de breekbare pop van het openingsnummer. Er is een zweem van experiment, maar dat staat een uitnodiging tot de toegankelijke wereld van Nihiti niet in de weg. Gast van dienst is Greg Fox, die we kennen als voormalige drummer van onder meer Liturgy en Uniform, maar dat is niet meer dan een interessant weetje en verder overbodige informatie.

tekst:
Serge De Pauw
beeld:
Nihiti_ANewKindOfWeather
geplaatst:
di 30 aug 2022

Nog meer nieuws krijgen over muziek en kunst?

Schrijf je in op de Gonzo (circus)-nieuwsbrief!