A Life Unto Itself

Vierde soloplaat van de zanger/gitarist van Neurosis. Dan rekenen wij de platen die hij als Harvestman uitbracht en zijn bijdrage aan de platen die een hommage waren aan Townes Van Zandt gemakkelijkheidhalve even niet mee. Ook op deze krijgen we een verzameling songs die zich in de folktraditie bevinden, maar ze zijn iets minder traditioneel van inslag dan deze op zijn vorige soloalbums. Ze zijn donkerder ingekleurd, hebben een dreigender ondertoon en leunen dichter tegen de ‘rural psychedlica’ van zijn ander project Harvestman aan. Ze worden nog altijd gezongen door zijn raspende, met gravel gezandstraalde whiskeystem. Een stem die heel dikwijls aan die van Mark Lanegan doet denken, een vergelijking waar hij waarschijnlijk nooit meer onderuit komt. Ook de uitgebeende gitaararrangementen zijn nog altijd het skelet van de songs, maar muteren vaak tot dronerige gitaarsoundscapes. Ze krijgen daar alle ruimte voor, binnen songs die afklokken tussen de vijf en acht minuten. ‘In Your Wings’, de opener, illustreert dat perfect, met zijn folky aanzet maar dreigend einde; en waar instrumenten, gitaar, lapsteel en altviool samen op hun plaats vallen. Het geluid wordt in andere nummers nog verder uitgediept; en er mag al eens een synth aantreden, zoals in ‘A Language of Blood’, een song die ons sterk aan Earth deed denken. In ‘Night Of The Moon’ krijgen we zelfs elektronica te horen. Er mag al ‘ns een scheurende gitaar passeren ook, check ‘Birch Bark Box’ daarvoor. We spreken van folksongs, maar je zou ze gerust ook country noirsongs kunnen noemen. De veelvuldige aanwezigheid van de lapsteel van J. Kardong zal daar zeker mee te maken hebben. Nog schoon volk op de plaat trouwens: Eyvind Kang op viool, Pat Schowe met percussie en Randall Dunn als producer. Zijn beste solowerk tot hiertoe.

tekst:
Christophe Vanallemeersch
beeld:
Steve_Von_Till_A_Life_Unto_Itself
geplaatst:
do 8 nov 2018

Nog meer nieuws krijgen over muziek en kunst?

Schrijf je in op de Gonzo (circus)-nieuwsbrief!