A Deep Mysterious Tone

‘A Deep Mysterious Tone’ is het derde deel in een serie op poëzie geïnspireerde platen van Antye Greie alias AGF. Eerder behandelde ze op ‘Gedichterbe’ en ‘Kuuntele’ Duitse, respectievelijk Finse gedichten. Deel drie staat in het teken van werk van een twaalftal Japanse dichters, drie uit het antieke Japan, de rest uit de moderne tijd. Net als voorheen betreffen de gedichten voornamelijk vrouwen, en ook de gastartiesten zijn wederom vrouwen zoals Greie: Kyoka, Tujiko Noriko, Yu Kawabata en Ryoko Akama, die ook al met Greie samenspeelde in The Lappetites. De methode is hetzelfde als op de twee voorgaande platen: middels glitchy elektronica en versneden stemsamples creëert ze een modernistisch elektro-scape, waarbinnen de menselijkheid van de stem botst met de puur technologische klank van de clicks, cuts en beats. Iets wat we kennen van werk van bijvoorbeeld Björk, Richard Chartier en Alva Noto, maar waar de muziek van die artiesten nog wel eens erg hermetisch wil zijn, weet Greie het vaak verrassend toegankelijk te houden. Binnen de context, uiteraard, want we hebben het hier wel over behoorlijk experimentele muziek. De hoofdrol is weggelegd voor de stemmen van AGF en haar voornoemde collega’s, die zingend, pratend en fluisterend de Japanse (en deels in het Engels vertaalde) poëzie ten gehore brengen. Puur spoken word is het niet, maar ‘A Deep Mysterious Tone’ opzetten als “gewoon een plaat” is vrijwel onmogelijk. Daarvoor eisen de stemmen teveel de aandacht op. Het is daarmee zeker geen album voor iedereen, maar voor fans van AGF is het een mooie toevoeging aan haar omvangrijke en eigenzinnige oeuvre.

tekst:
Maarten Schermer
beeld:
AGF_ADeepMysteriousTon
geplaatst:
di 30 okt 2018

Nog meer nieuws krijgen over muziek en kunst?

Schrijf je in op de Gonzo (circus)-nieuwsbrief!