De spil van het Canadese The Besnard Lakes blijft het koppel Jace Lasek en Olga Goreas. De naam van hun band verwijst naar een afgelegen meer in de Canadese provincie Saskatchewan. Aan dat meer heeft het duo een vakantiehuisje. Tot nu trokken ze zich daar regelmatig terug met als basisregel dat er geen muziek wordt gemaakt. Een regel die niet houdbaar bleek en het duo maakte er dan ook de demoversie van deze nieuwe plaat. In die afgelegen plek kreeg hun voorliefde voor de mystieke kracht van de natuur helemaal de bovenhand. De natuurelementen blijken ook uit de fabeldieren die een rol opeisen in de nummers zoals ‘The Bray Road Beast’ en ‘The Golden Lion’. Die kracht werd ook nog versterkt door het feit dat toen ze werkten aan die nummers hun vakantiehuisje werd omsingeld door bosbranden. Terug in hun thuisstad Montreal werkten ze die nummers in de Breakglass studio van Lasek verder uit. Daarbij kregen ze de hulp van vaste drummer Kevin Laing en nieuwkomers Sheenah Ko en gitarist Robbie MacArthur. Die laatsten trouwens ook een koppel. Nieuwkomers of niet, muzikaal voelt het allemaal zeer vertrouwd aan. Weids uitwaaierende rock à la The Allman Brothers met vleugjes Pink Floydeske pop, shoegaze en zweverige psychedelica. Die vertrouwdheid is een tweesnijdend zwaard. Dadelijk herkenbaar, maar ook een beetje voorspelbare degelijkheid. Niets op tegen, maar echt boven zichzelf uitstijgen doen ze niet meer. Hoewel er ook hier weer zeer mooie nummers opstaan zoals het door Goreas gezongen ‘The Plain Moon’ of het afsluitende duo ‘Nightingale’ en ‘Tungsten 4 The Refugee’. Voldoende reden om de band nog altijd te koesteren.
