A Bed Of Light

Dennis Callaci zal bij de meerderheid bekend zijn van zijn band Refrigerator, waarin hij al sedert begin jaren 1990 actief is. Je kan hem ook kennen van zijn alias Paste of hobbybandjes als Puffy, Guffey of The Bux. Neen? Dan zijn er ook nog collaboraties met John Davies en Simon Joyner (die ook meespeelt op deze plaat). Nu dus een plaat onder de naam waaronder ook de burgerlijke stand hem kent en strikt genomen dan ook zijn eerste soloalbum. Het is een album geworden die geworteld zit in het indie-geluid van de jaren 1990. Ze klinkt zowel pastoraal door zijn uitgesponnen melodieën als primitief door de nukkige gitaren, de rudimentaire ritmes en het basic geluid tout court. Een negental sympathieke liedjes, uitgevoerd door een breed instrumentarium waar zowel harp, lap steel, viool, cello en saxofoon beurtelings hun opwachting maken. ‘Birthday poems’ is een eerste hoogtepuntje: een simpele folky gitaarlijn waar langzaamaan een rollende bas, een nukkige piano en een klagende viool insijpelen. De tekst, met een flard als “the doctors, they gave you two days” versterkt de melancholie van de trage instrumenten nog. De link met de jaren 1990 indie wordt heel duidelijk in ‘Unlanding’, een korte, korte donkere track met krassende gitaren die echo’s van Sebodah laat horen. ‘A Bed of Light’ is een gezellige plaat, beleefd en aangenaam maar daardoor ook niet altijd even spannend doordat de nummers – die paar uitzonderingen daar gelaten – te veel in dezelfde gemoedsmodus zitten. Daardoor zijn bijvoorbeeld ‘Keychain trophy’ of ‘Faultline’ zo vergeten. De plaat werd geproducet door Jarvis Taveniere (Woods) die ook drums, gitaar en bas speelt op deze plaat.

tekst:
Christophe Vanallemeersch
beeld:
Dennis_Callaci_A_Bed_Of_Light
geplaatst:
do 8 nov 2018

Nog meer nieuws krijgen over muziek en kunst?

Schrijf je in op de Gonzo (circus)-nieuwsbrief!