Nieuwe stap Zeno van den Broek

Zeno van den Broek

Het album Divergence betekent een nieuwe stap in het werk van elektronisch componist en beeldend kunstenaar Zeno van den Broek. Het album wordt 24 mei gepresenteerd in de Utrechtse Vechtclub XL, op een middag gepresenteerd i.s.m. Gonzo (circus) en Moving Furniture Records met ook Hellvete en Orphax. De performance kun je al bekijken op het Fiber Festival op 16 mei.

CTM 2015 (2): Un tunen met oude en nieuwe helden

16361099026 f43a99c0c8 z

Het muziekprogramma van CTM 2015 kan worden samengevat in vier woorden: donker, luid, bas en rookmachine. We voelden de prettigste ‘ontstemming’ bij Marcus Schmickler, Frank Bretschneider & Pierce Warnecke en E.E.K. feat. Islam Chipsy.

Rumoer in Malmö op Intonal 2018

Stine2 1

Het Zweedse Intonal-festival in Malmö wil verdomd goede experimentele muziek laten horen aan de bewoners van deze kleine grote stad en internationale bezoekers, zoals onze correspondent in Kopenhagen Zeno van den Broek.

Divergence

Zeno Van Den Broek Divergence

Ruimte is een centraal gegeven in het werk van Zeno van den Broek. Dat lijkt een open deur voor een kunstdiscipline gebaseerd op golven die zich door de ruimte verplaatsen, afketsen tegen elk voorwerp dat ze op hun weg ontmoeten, en elkaar beïnvloeden als ze vanuit verschillende richtingen samenkomen. Vanwege een opleiding tot architect is ruimte een thema met een speciale betekenis voor Van den Broek. De omsluiting en de vormgeving van ruimte, en wat zich daarin afspeelt, is het materiaal waar hij mee speelt, waar hij in denkt. Dat geldt voor zijn beeldende werk, voor zijn installaties en voor zijn muziek. Op ‘Divergence’ gaat hij een stap verder. In vier ongetitelde stukken creëert en kneedt hij ruimte. Om dat goed te horen is het wel zaak om de plaat over luidsprekers af te spelen. De muziek is een samenspel van ruis, tikken die soms klinken als het ratelen van typemachines soms doorkomen als dorre knallen, kolossale bassen en een slepend sissen – en allerhande variaties daarop. Het ene moment lijken die klanken vlak voor je neus vorm aan te nemen, dan waaien ze als hoog optorenende donderkoppen door het vertrek waar je je in bevindt. Maar ook lijkt het of zich een ruimte opent áchter je luidsprekers, een ruimte waarvan de omvang pulseert op de golven van de muziek. Van den Broek mag dan afstand genomen hebben van zijn artiestennaam Machinist, hij laat je rondwaren in een wereld die eerder bevolkt wordt door spookmechanieken dan door wezens van vlees en bloed. Het laatste stuk betekent een ommekeer. Ineens klinken er tonen die uit een orgel zouden kunnen komen, stemmen van mensen achter een scheidingswand die hun spraak vervormt. Van den Broek maakt constructies die bestaan trillingen. Abstract en monumentaal.

Viens Avec Moi Dans Le Vide

Machinist ViensAvecMoiDansLe

Als Machinist ventileert Zeno van den Broek zijn liefde voor drones en architectuur. Zijn melancholische interpretatie van leegheid uit zich met dreigend gedreun en ingetogen gitaartonen. Op deze cd wil Machinist zich claustrofobisch gedragen in een open ruimte. Deze studie lijkt machinaal en kil, maar toch hebben sommige tracks een organisch en sfeervol karakter, dankzij het gebruikte klankenpallet en enkele gestolen stemmen. Zou er hoop zijn in de Leegte?

Of What Once Was

Machinist OfWhatOnceWas

Voor zijn vierde album laat Zeno van den Broek zich inspireren door de ‘monotone symfonie’ (1949) van Yves Klein. Machinist blijft echter uit de buurt van extremen, en laat de tonen veel minder lang en gevarieerder uitwaaieren dan één toon per twintig minuten, en bijgevolg valt het zelfs nauwelijks op dat ook stilte een belangrijk deel van de oorspronkelijke compositie uitmaakt. ‘Mono Tone In d’ is in elk geval goed voor een aangename zweefvlucht van net geen tweeëntwintig minuten. Het titelnummer vult de andere helft van deze cd met live geïmproviseerd materiaal. De golvende gitaardrones blijven primeren, maar het klankenpallet is rijker dankzij de inbreng van nevengeluiden van de versterkingsapparatuur, omgevingsgeritsel en gecontroleerde noise. ‘Of What Once Was’ zal dus zeker in een goed oor vallen bij liefhebbers van de gitaarexperimenten van Oren Ambarchi of het minimalisme van Microphonics.

Convergence

Machinist Convergence

Vanuit zijn architecturale achtergrond, vult Zeno van den Broek locatiegebonden tijd en ruimte. In het geval van deze gelimiteerde (100 stuks) cd SMART in Amsterdam. In november 2011 waren we zelf in een ander tijdperk en in een andere ruimte, dus we moeten het stellen met de neerslag in onze eigen Cultuurtempel. Ook in deze vijandige omgeving maakt de lang uitwaaierende pianoaanslag, die deze vierendertig minuten durende compositie opent, ons meteen alert. Geleidelijk aan nemen aangename drones en penetrante geluidsgolven de bovenhand, om uiteindelijke tot ontploffing te komen in krakende noise. Wellicht nemen onze persoonlijke obsessies weer een loopje met ons, maar we visualiseren een pianobar op een zeedijk in 1941, waar de repetitie verstoord wordt door een bomalarmsirene. Na de daaropvolgende ontploffing horen we het vuur dat het hout doet knappen en de pianosnaren vibreren. Straatkinderen worden aangetrokken door het brandende puin. Tot een gure wind het laatste restje as wegblaast tegen de echo van een gebarsten doodsklok.

Machinist

Zeno van den Broek 3 w scaled

Onder de artiestennaam Machinist timmert afgestudeerd architect Zeno van den Broek stilletjes aan de weg.

Labelreport: Moving Furniture Records

Labelreport Moving Furniture Records

Honderd albums heeft Sietse van Erve uitgebracht op zijn label Moving Furniture Records. Een kwestie van stug doorwerken en het uitbouwen van een netwerk van min of meer gelijkgestemde geesten.

Breach

Zeno Van Den Broek Breach

‘Breach’ is meer dan een van de meest toegankelijke albums die Van den Broek tot nu toe gemaakt heeft.

Nog meer nieuws krijgen over muziek en kunst?

Schrijf je in op de Gonzo (circus)-nieuwsbrief!