5-4-3-2-1Perhaps?

Snuff is een legendarische Britse (Hendon) pretpunkband die al sinds 1986 menig punkhol onveilig maakt. De band kende doorheen zijn lange carrière regelmatig bezettingswissels, koerswijzigingen en hiaten op momenten dat ze al dan niet gesplit waren. Toch blijft de band en de leden ervan geregeld opduiken., met Snuff of in andere projecten. Na een paar jaar stilte zijn ze er met een nieuw album, dat net aan hetzelfde euvel lijdt als het gros van het plaatwerk. Elke keer staan er een paar zeer goede punkrockliedjes op. Elke keer staan er net zoveel zwakke liedjes tussen, al dan niet grappig bedoeld, die de coherentie van het geheel teniet doen. Een deel van die liedjes werkt trouwens heel erg op onze zenuwen, waardoor het zelden gebeurt dat we een plaat van Snuff nog een keer zijn rondjes laten draaien. Op een podium komt de pretpunk van dit soort bands, denk ook Mucky Pup en Hard-Ons, steeds uitermate goed over, zeker als er voldoende alcohol in het spel is. Op plaat ontbreekt die feestvreugde en moeten we het doen met de liedjes zelf. Opener ‘In The Stocks’ valt goed mee, dankzij de humor. ‘Mumbo Jumbo’, ‘Bones For Company’ en ‘I Blame The Parents’ zijn de positieve uitschieters: lekker vette, snel gespeelde punkrock die tot pogoën uitnodigt. ‘EFL’ en ‘Mary Poppins’ lijken te willen opkijken naar The Pogues en de twee afsluiters, die akoestisch worden gebracht, zijn helemaal waardeloos. Zelfs al is de afsluiter de akoestische versie van het openingsnummer. Hun cirkel is rond en onze mening over Snuff blijft ongewijzigd: bij momenten zeer te pruimen, bij andere momenten uit te spuwen.

tekst:
Patrick Bruneel
geplaatst:
ma 5 jan 2015

Nog meer nieuws krijgen over muziek en kunst?

Schrijf je in op de Gonzo (circus)-nieuwsbrief!