4: Into Unknown

Het is me wat vandaag de dag. We worden zowaar bekogeld met artiesten en platen die in de psychrockhoek horen of zouden horen. Zo is het ook gesteld met het uit Detroit afkomstige Human Eye. Debuteren doet het kwartet al lang niet meer. Het is reeds het vierde album van het collectief dat wordt aangevoerd door Timmy Vulgar. Psychedelica is de bandleider Vulgar absoluut niet vreemd. Hij runt net zo goed Timmy’s Organism, waarmee de bluesy kant van het genre wordt verkend en hij maakte deel uit van het eerder punkrock gerichte combo Clone Defects. Hij, en zijn maten, zijn aldus niet nieuw in het genre. Human Eye is eerder een bende goed gedrogeerde acidrockhabitués die heel goed weten hoe ze de jaren 1960 en de jaren 1970 kunnen misbruiken om er brokken groovy en noisy psychrock mee in elkaar te draaien, die in het tweede decennium van de eenentwintigste eeuw lekker fris klinkt. De boel klinkt geregeld zwaar overstuur, maar daar hebben we persoonlijk geen bezwaar tegen. Hoe verder we luisteren, en zeker naar het einde van de plaat toe, hoe duidelijker de punkrockinvloeden worden en de boel lekker alle meters in het rood jaagt en het instrumentarium aan gort wordt gespeeld, de orgeltjes en stemmen incluis. Geslaagd is ook hoe ze een basgeluid, herinnerend aan dat van Black Sabbaths Geezer Butler, weten te incorporeren in hun totaalgeluid zonder dat het als een tang op een varken slaat. Human Eye heeft nog steeds een fascinatie voor sciencefiction maar weet het op deze plaat beter te doseren, een beetje als de nummers zelf die al eens een rustig moment kennen en niet de hele tijd de kaart van woeste punkrock trekken. ‘4: Into Unknown’ is aldus de evenwichtigste plaat die het talentrijke collectief tot nu toe maakte.

tekst:
Patrick Bruneel
beeld:
HumanEye_4IntoUnknown
geplaatst:
ma 5 jan 2015

Nog meer nieuws krijgen over muziek en kunst?

Schrijf je in op de Gonzo (circus)-nieuwsbrief!