3

Wat de drie dames van Tricot bij het eerste nummer van ‘3’ al neerzetten: een mix van razendsnelle rekenrock, poppy punk met een leuk liedjesgevoel, dissonante J-pop met een rafelrand; en vrolijke, gelijk meezingbare bakvissenpop met bizarre en complexe breaks. En dat was dan nog maar het begin van het dertien tracks tellende album, dat met steeds nieuwe ontwikkelingen aan de luisteraar voorbij dendert. Wat daarbij nog het meest in het oog springt, is het schijnbaar achteloze gemak waarmee de gitaren, bas, drums en zang de snoezige, mathematische poppunk neerzetten. Dat ze zo hecht op elkaar ingespeeld zijn als een pleister doet de boel ook geen kwaad. De loepzuivere gitaarlijntjes, briljante zangpartijen, onverstoorbaar op de achtergrond ronkende bas en het knetterende doch fijnzinnige slagwerk van de gastdrummer gaan erin als snoepgoed. Dat het toch geen tienerliedjes worden zal aan de intensiteit liggen, en de flink heftige uitschieters hier en daar. Heel bijzonder allemaal, om eens goed voor te gaan zitten.

tekst:
Arjan van Sorge
beeld:
Tricot_3
geplaatst:
vr 11 jan 2019

Nog meer nieuws krijgen over muziek en kunst?

Schrijf je in op de Gonzo (circus)-nieuwsbrief!