25 25

Aan het einde van de klassieke oudheid schreef de Romeinse dichter Horatius het al neer: bis repetita placent, vrij vertaald: wat herhaald wordt, behaagt. Meer dan tweeduizend jaar later vormt die slagzin het adagium van de Britse electroformatie Factory Floor. Alles draait hier rond repetitie, gaande van de alliteratie in de groepsnaam en de herhaling in de albumtitel ‘25 25’, tot de nummers die vaak uit niet meer dan een iteratieve acidlijn en wat percussie bestaan. Het doorgedreven perfectionisme van de band, die ten tijde van zijn debuutplaat al eens meer dan een week lang sleutelde aan het geluid van een koebel, zorgt er wel voor dat gewenning, laat staan verzadiging, niet aan de orde is. ‘25 25’ is een plaat die je ondergaat, in groep of in je eigen isolement. We herinneren ons een optreden van een vol uur van de band, die in onze gedachten slechts uit één nummer bestond. Iedere klank is functioneel, waardoor de nummers een uitgepuurde intensiteit aangemeten krijgen. Alle ballast werd eruit gezwierd en enkel de essentie behouden. Ook de band zelf werd herleid van trio tot een duo. Blijven over: Gabriel Gurnsey en Nik Colk Void, die zijn gitaar inruilde voor een modulaire synthesizer, wat het elektronische karakter van ‘25 25’ versterkt. Factory Floor komt uit de noisepunkscene, maar zoekt hier vooral aansluiting met kille electro en onbuigbare techno, Luister maar naar titeltrack die kan wedijveren met het betere werk van Robert Hood. Perfect om enkele verzen van Horatius op te scanderen, moet je maar eens proberen.

tekst:
Mattias Baertsoen
beeld:
FactoryFloor_2525
geplaatst:
zo 11 nov 2018

Nog meer nieuws krijgen over muziek en kunst?

Schrijf je in op de Gonzo (circus)-nieuwsbrief!