In het oeuvre van Jürg Frey staat spaarzaamheid centraal. De Zwitserse componist leert ons dat overvloed en grootsheid geen synoniemen zijn, dat je met weinig middelen veel kan zeggen, zolang je weet hoe ze aan te wenden. En dat weet Frey maar al te goed, zo bewijst ’24 Wörter’: een collectie miniatuurtjes voor sopraan, viool en piano, onlangs verschenen bij Edition Wandelweiser. ’24 Wörter’ refereert aan de titels van de afzonderlijke composities: meteen ook de enige tekst die in de sopraanpartij staat opgetekend – over spaarzaamheid gesproken. Elk woord komt twee keer voor in het segment waartoe het behoort, wat Frey – zo geeft hij te kennen in de linear notes – in staat stelt om “eindeloos” te variëren in de manier waarop een woord en de herhaling daarvan zich tot elkaar verhouden (gezongen/gesproken, andere toonhoogte, verschil in duur, enz.). Een mooi voorbeeld van hoe de componist zijn creativiteit aanwendt om het maximum uit een an sich beperkt gegeven te halen. Ook met de begeleiding – die de rol van het louter ondersteunen weliswaar regelmatig overstijgt – wordt zuinig omgegaan. De pianopartij bestaat veelal uit losse noten of akkoorden en wordt in zijn geheel gekenmerkt door een erg zacht karakter, dat subtiel gecontrasteerd wordt in de viool door ietwat krassende (maar nooit agressieve), langere tonen. De geraffineerde en tamelijk consonante klankwereld die Frey uit dit beperkt arsenaal aan middelen optrekt, doet met regelmaat denken aan Morton Feldman. Af en toe, vooral in de tweede helft van de plaat, speelt de piano een wat meer melodische rol en zwelt het tonale en melancholische karakter van de muziek aan, zonder ooit kleverig te worden (‘Innigkeit’, Sehnsuchtslandschaft’,…). Frey toont zich meester van de balans: op ’24 Wörter’ klinkt geen noot te veel/weinig. Altijd spaarzaam maar nooit saai. Niet rijkelijk, wel rijk.
