Bij sommige artiesten weet je eigenlijk al op voorhand dat het wel in orde gaat komen. Dat is ook zo bij gitarist Otomo Yoshihide en drummonster Paal Nilssen-Love, die intussen zo’n indrukwekkende staat van dienst en live-reputatie kunnen voorleggen, dat tegenvallen eigenlijk geen optie meer is. Het zijn bovendien improvisatoren wiens wegen elkaar al eerder kruisten. Zo was Yoshihide van de partij op een album met The Thing (‘Shinjuku Crawl’ uit 2009), brachten de twee een trioalbum uit met noise-goeroe Lasse Marhaug (‘Explosion Course, 2013) en een eerdere duoplaat (Untitled, 2014). Voor deze tweeledige concertregistratie die gemaakt werd in Moskou, word je opnieuw op sleeptouw genomen door een wereld van radicaal vrije improvisatie die soms overhelt naar de noise. De gitaar is bij de Japanner een klankengenerator die met en zonder objecten gebruikt wordt. In opener ‘Cat’ gebeurt dat aanvankelijk zeer abstract, met schril gierende uitschieters, abrupte stotende klanken en metalige texturen van de drummer die de oren al net zo bedreigen als de huilende feedback. Vervolgens is het duo vertrokken voor hoekige en spastische interactie met een maximale elasticiteit en een enorme dynamiek, van fluisterverwarring tot zwalpende, ziedende teringherrie. Tweede deel ‘Dog’ gaat aanvankelijk iets conventioneler (nu ja) van start, met een gestage energiestroom, maar wordt ook ontmanteld, vormt even een voedingsbodem voor een genuanceerder hoorspel. Al moet je er geen doekjes om winden: het is hier vooral kicken met die veldslag van auraal geweld, die zoals verwacht een paar keer compleet over de rooie gaat. Maar je zou een oen zijn om daar over te gaan klagen, want de spanning en elektriciteit spatten er vanaf als gensters langs een benzinepoel.
