De jonge IJslander Bjarki is de leukste ontdekking van de voorbije jaren. Nina Kraviz had hem al eerder gespot, draaide zijn platen in haar sets en bood hem een platform aan op haar label трип. Nadat hij enkele tracks mocht aanleveren voor de voorbije zesdelige verzamelreeks op трип, krijgt hij nu de hele zomer om zijn muzikaal archief met de goedkeuring van Kraviz op drie albums uit te brengen. De platen worden onderverdeeld in dansbaarheid en geluiden en vormen op die manier een gedetailleerde introductie tot de ijverige en wondere wereld van Bjarki. Hoewel het nooit de intentie was al dit materiaal te bundelen op een, laat staan drie albums, zijn er in het archief van Bjarki duidelijke wederkerende stijlelementen (diepe bassen, solide structuren, sfeervolle IDM-ambient, motorische electro,…) die hij waarschijnlijk zelf doorheen de jaren niet meer opgemerkt had. Dat Kraviz hier als een selector doorheen zijn oeuvre is gegaan, doet de briljantheid van beide artiesten schitteren. Iemand creëert, iemand selecteert en je hebt drie platen waar je de rest van de het jaar doorheen wilt ploeteren. ‘Б’ is een hedendaagse invulling van de urgentie van jaren 1990-rave, doorspekt met samples. Het is het hier en nu. Feestgedruis en de dronken taxi-rit naar huis. Tracks zijn hyperkinetisch huppelend, dan weer uitermate langzaam en bezwerend. Maar steeds weerklinken de jaren 1990 zonder dat het geheel nostalgisch aanvoelt. Daarvoor is de sound weer te hip en weet Bjarki geweldig goed de valstrikken te mijden. ‘Lefhanded Fuqs’ is minder pompeus en meer experiment. De bassen liggen zwaarder, rollen en daveren -op de titeltrack althans- doorheen een metalen blokkade. Botsende obstructies, vooruitstuwende ritmes. Electro voor gevorderden. Een sfeer die later wordt ingeruild voor meer aan IDM-gelieerde ambientstukken waarbij de beats nog steeds prominent aanwezig mogen zijn. De bassen blijven uit de diepste klankkasten opborrelen. Stevig verankerd. Bjarki houdt het onderin strak, terwijl de melodieën rondzwermen, van klankkleur en sfeer veranderen. Een ijle klank wordt plots zomaar een aanstormende losbandigheid. Bjarki springt heen en weer, aandachtsgestoord. ‘Æ’ lijkt een referentie naar Autechre. Het is een naam die wel eens als referentie bij ‘Lefhanded Fuqs’ wil opduiken. Net als wanneer je een blik op de titels werpt, Aphex Twin even in het hoofd opdaagt. Zijn referenties liggen in het verleden en dat doet het mysterie rond Bjarki nog meer toenemen. Wie is hij en waar was hij voordat Kraviz hem op sleeptouw nam? ‘Æ’ begint heel wat minder mysterieus en imponerend. Hier wordt dieper in de kluizen van Bjarki gedoken. Materiaal louter op hardware gemaakt. Motorische electro-ritmes en een klank die net dat tikje minder imponeert. Rauwer, ouder en donkerder. Simpelder want beperkter in opties en geluid. En toch schuwt ook hier Bjarki de warehouse-bassen niet en verdwijnt, naarmate de plaat vordert, die typerende en prominente gejaagdheid. Een rustpunt wordt ingelast. ‘Æ’ lijkt, geheel onverwacht, de diversiteit van Bjarki uiteindelijk nog meer te benadrukken. Wanneer na de vervelende eerste tracks het experiment weer opdaagt, benadrukt Bjarki opnieuw wat een talent hij is. Het is nu vooral hopen dat de voorraad niet uitgeput is. Dat Bjarki de volgende maanden, de luisteraar en de dansvloer kan blijven verbazen en beheersen.
