Sommige muziek heeft zijn tijd nodig om door te dringen. Waar je als luisteraar de eerste keer geneigd bent om de cd ergens in een stoffige hoek te gooien om er nooit meer uit te komen, loont soms de volharding. Soms, niet altijd. Bij Anarchist Republic Of Bzzz is dit echter wel het geval. De ietwat vreemde mengeling van een geëngageerde rapper, Oosterse ritmes en postpunkinvloeden vraagt wel wat. We bekijken het hoesje, en zie, schoon volk. Archie Shepp op tenor- en sopraansaxofoon, Luc Ex (waarom verwondert dit niet?) op basgitaar, Arto Lindsay (die al altijd heeft gehouden van dit soort eclectische uitstapjes) op elektrische gitaar, ErikM aan de draaitafels en een trio stemmen. Die stemmen klinken als een experimentelere versie van Michael Franti. Het sociale bewustzijn, het engagement, straalt ervan af, weze het nu bij Mike Ladd, Juice Aleem of Rojda Senses. Leider van het stelletje ongeregeld, op gitaar en maker van de composities, is Seb El Zin. Die betrekt er een heel stel Oosterse muzikanten bij, waaronder twee Turkse percussionisten die de vreemdste ritmes uit hun instrumenten halen. Die werken echter wonderwel met de wel zeer eigenwijze hiphop die dit collectief, dat eerder met Marc Ribot en Sensational werkte op de naar zichzelf vernoemde voorganger uit 2009 (op Sub Rosa), laat horen. Hier en daar duikt een bekende sample op, zoals een bekend Primus-riffje in afsluiter ‘Scream’. Meestal echter is deze plaat voor mensen zonder oogkleppen, ook voor hen die zogenaamde wereldmuziek niet kunnen pruimen (zoals ondergetekende). De muziek speelt met zoveel genres, motiefjes en klanken dat het in een wondermooi eclectisch geheel resulteert.
