Monty Adkins: Minder, minder, minder? Hoewel er erg veel werk van hem is, zeker de laatste tijd, blijft het boeien en is het zeker een verrijking van de muziekcultuur. Dus nee. De componist, performer en professor in experimentele elektronische muziek heeft dit keer opnames van percussie-instrumenten als uitgangspunt, en ook al zijn de golvende, vloeiende lijnen weer aanwezig, er klinken zowaar wat ritmes door. Helemaal passend in het ambientconcept, dat wel natuurlijk, maar toch. De instrumenten zijn door Jonny Axelsson en Monty Adkins zelf gemaakt, waarop de laatste daarmee weer elektronisch aan de haal is gegaan. Transparante, tinkelende geluiden zijn het gevolg, gebaseerd op een strofe uit een gedicht van E.E. Cummings: âfor whatever we lose (like a you or a me), itâs always our self we find in the seaâ. ‘Unfurling Streams’ dus, als een constante, vloeiende beweging die het leven zelf reflecteert. En zo is het maar net. ‘Borderlands’ maakte Monty Adkins samen met cellist William Mace. Het bijna veertig minuten durende stuk is opgebouwd uit melodische fragmenten van de cello, die in meerdere lagen over elkaar uitgesmeerd worden. Adkins weet daaruit een prachtige symbiose van ambient en klassiek te maken, waarin verglijden en vergankelijkheid hand in hand gaan.
