The Karlmarx Project

Wat een geweldige blazerssamples, dachten we nog, waar halen ze die toch vandaan? Nou ja, die maken ze gewoon zelf, het zijn geen samples. De zogenaamde broers, ook al hebben ze verschillende achternamen, Isaac Aesili en Mark McNeill uit Nieuw-Zeeland vormen samen Karlmarx. Aesili is de trompettist, zanger en percussionist, McNeill houdt het bij de knoppen. Beiden hebben ze de nodige ervaring opgedaan via allerhande muzikale projecten. En dat kunnen we zo ongeveer allemaal terughoren op ‘The Karlmarx Project’ dat allerlei stijlen netjes mengt. Hiphop, acid, old school electro en luisterliedjes. De electrofunk, om het maar eens onder een gemene deler te scharen, van het duo is soms wat zwabberend en vluchtig. De achttien nummers op het album zijn nergens veel langer dan vier minuten en vaak genoeg ook rond de minuut. Plots vliegt er een DJ Shadow-achtige beat voorbij op ‘Future Pop’ die na een minuut wordt ingewisseld voor een spacey uitstapje om dan de shuttleraket wat vaart te laten minderen in een langer melancholisch nummer, waarna ‘Transform’ teruggrijpt op vroege elektronica. Dan is er ‘Futuro’ nog met een viool en de terugkeer van de trompet of bugel op ‘Higgs’ en zo kunnen we nog wel even doorgaan. Kijk eens wat we allemaal kunnen, lijkt Karlmarx te zeggen. Ja een hele hoop, maar op een album wil je geraakt worden, het is geen plek waar muzikanten indruk proberen te maken met veelzijdigheid. Door de variatie en de afwisseling van korte en lange nummers weet Karlmarx het pingpongen tussen stijlen nog wat te maskeren. Als geheel een aardige poging, met nog flink wat aandachtspunten.

tekst:
Alex van der Hulst
beeld:
Karlmarx_TheKarlmarxProject
geplaatst:
ma 5 jan 2015

Nog meer nieuws krijgen over muziek en kunst?

Schrijf je in op de Gonzo (circus)-nieuwsbrief!