The Dark Hereafter

Het Britse Winterfylleth staat geboekstaafd als pionier van hedendaagse Britse black metal. Dat is uiteraard allemaal zeer wel en flink, maar of we daar veel aan hebben, is een ander vraagstuk. De band uit Manchester, wiens bandnaam ‘oktober’ betekent, brengt de opvolger voor ‘The Divination Of Antiquity’ uit 2014 net een dag te vroeg uit om de traditie van de band zelf (een plaat uitbrengen in oktober) in stand te houden. Voor de rest doet de band gewoon wat ze al altijd doet. En dat is felle agressieve passages afwisselen met in eerste instantie behoorlijk langdradige en vervelende passages inlassen die geënt zijn op klassieke muziek. Op ‘The Dark Hereafter’ doen die stukken allemaal behoorlijk religieus aan en hebben we meermaals het gevoel dat we naar een christelijk geïnspireerde band aan het luisteren zijn die Man Jezus aan het vereren zijn en ei zo na het liedje ‘Wees geen dwaas, maak God je baas’ gaan brengen. Het is natuurlijk andersom. Winterfylleth mag dan wel religieus klinken, de helft van de plaat raggen ze als gekken en spelen bezeten een of andere bloedige veldslag na of kiezen ze voor een vertelling die een duistere kant van de lokale geschiedenis tot onderwerp heeft. Probleem met de vijf nummers is eigenlijk dat het opnieuw meer van hetzelfde is en we weinig evolutie horen in de muziek van deze band. Het lijkt bijna alsof ze elke keer dezelfde plaat uitbrengen. Niet dat we ze allemaal uit het hoofd kennen. Daarvoor is geen enkele plaat van Winterfylleth goed genoeg. ‘The Dark Hereafter’ is voer voor genrefans wier zwartheid ook enige religieuze of spirituele rust mag bevatten.

tekst:
Patrick Bruneel
beeld:
Winterfylleth_The_Dark_Hereafter
geplaatst:
vr 21 okt 2016

Nog meer nieuws krijgen over muziek en kunst?

Schrijf je in op de Gonzo (circus)-nieuwsbrief!