Terug naar De Koer

Het is niet met een grafstem waarmee de bezoeker aan het uitvaartcentrum wordt ontvangen. De stem van Eddy De Clercq mag dan lekker zwaar zijn, al twee jaar heeft het voormalige rouwgebouw een andere bestemming en als het Eddy z’n avond is, is het feest. Welkom in Vlla, een tamelijk onvindbare plek in het in meerdere opzichten beruchte stadsdeel Slotervaart in Amsterdam.

Aan het ’s nachts uitgestorven plein langs de snelweg en achter een troosteloze tweedehandswinkel en tankstation gloort de hoop, maar je kunt je hier in de donkere uren zonder veel moeite een schietpartij, ripdeal of uitbrandende auto’s voorstellen. Afijn, feest dus, want Eddy De Clercq heeft zijn label Testlab nieuw leven ingeblazen en dat zullen we weten. Voordat hij de legendarische Roxy in gang had gezet, was er De Koer – al even gedenkwaardig. Naast DJ’s die een mix draaiden van new wave, punk en disco traden er bands op als Soviet Sex, Mekanik Commando, Minny Pops en Nasmak, en daar is nu een cassette van uitgebracht. Voor het verse bloed zorgt Raderkraft, oftewel de Amsterdamse producer/dj Willem Stinissen die Duits-achtige electro en synthwave maakt.

Grace Jones

Na een film met een live optreden van Soviet Sex in De Koer start de avond echt met een DJ set van Joris Pelgrom, voormalig portier en DJ van De Koer, en zanger van punkband Helmettes. Hij kent zijn jaren 1980 klassiekers maar mixt voor geen meter, ontkent enige vorm van opbouw en ketst gewoon de ene voormalige underground kneiterhit na de andere uit de laptop. Een hak op de tak plaatjesdraaier, ook wel weer eens lekker. Een mooie opwarmer voor Truus de Groot, ook al weer een legendarisch iemand want ooit samen met David Linton en Lee Ranaldo lid van Plus Instruments – dat trouwens nog steeds haar muzikale uitlaatklep is.
De sequencer is duidelijk onderdeel van haar dna, en zo laat ze druk herhalende synthesizerlijnen horen waarover ze live wat gekraak maakt, en zingt. IMG_5370 In Gonzo (circus) #134 interviewden wij haar al eerder. Haar enthousiasme en makkelijke omgangsvormen zijn in ieder geval onweerstaanbaar. Twee nummers maar van haar laatste album Signal Through The Waves op het Blowpipe-label, en dan is het alweer voorbij. DJ Hepcat zet vervolgens in met Grace Jones, waarna een uitbundige en vakkundig vormgegeven set volgt met veel house, funk en big beat. De plek voor het podium is al snel vol feestende armen en benen.

Ultra

Mick Ness neemt het stokje over met weer iets totaal anders. De vooral van de Ultra-stroming bekende Mick Witkamp heeft volgens presentator Eddy een wereldpremière met twee nummers van The Mutant Jasz. Met een simpel elektronisch drumstelletje en gortdroog gitaarwerk laten Ness en zijn collega sferische, melodieuze popmuziek horen, waaronder vaag wat elektronische geluiden borrelen. Direct daarna volgt DJ Joris Pelgrom met een nieuwe versie van de B-kant van hun grote hit I Don’t Care, namelijk Half Twee. Daarna het origineel, dat qua hardheid wat bleekjes afsteekt bij de remake.
Eddy De Clercq schroeft het volume nog wat op en laat veel DAF en andere Neue Deutsche Welle klinken als opmaat IMG_5404 voor Raderkraft, dat met de Keine Richtung EP net een nieuwe release uit heeft op het Testlab label. Een cassette met werk uit rond 1981 en een EP van een nieuwe belofte in 2016 op een en hetzelfde label, Eddy noemt dat Moderne Traditie. Het gaat in ieder geval lekker door zo.

foto’s: Christine Smart

tekst:
Arjan van Sorge
beeld:
DSC_0331
geplaatst:
di 29 nov 2016

Nog meer nieuws krijgen over muziek en kunst?

Schrijf je in op de Gonzo (circus)-nieuwsbrief!