De Nederlandse band Moss brak in 2009 door met Don’t Be Scared/Never Be A Hero’, een vitale indierockplaat waarop toegankelijkheid en (voorzichtig) experiment goed in balans waren. Opvolger ‘Ornaments’ was echter haar artistieke hoogtepunt, mede doordat de synthesizers de overhand kregen op de gitaren. Twee albums later klinkt Moss weer als de rockband uit 2009, maar wel in een verder ontwikkelde variant die (de invloed van) elektronica en beats in de nummers heeft verwerkt. Bovendien: de liedjes doen qua karakter vooral aan ‘Ornaments’ denken, maar dan met gitaren die wel opvallend vaak klinken als de synthesizers van voorheen. Luister maar naar de euforische afsluiter ‘My Decision’: prominente synths, die na een paar minuten naar achteren schuiven ten faveure van een lang, fraai gitaaroutro, dat duidelijk voortborduurt op de elektronica. Punt van kritiek is wel dat ‘Strike’ -zeker vergeleken met de voorgangers- wel wat tegenvalt qua scherpe kantjes en experimenteerzucht. Daar staat tegenover dat Moss op dit album heel veel van wat ze hiervoor heeft gedaan weet te integreren in een uitstekende verzameling welgevormde, overtuigende liedjes.
