Een mooi groen singletje, zo wordt deze 7inch door onze platenverdeler aangeprezen. We hebben het kleinood nog niet in handen gehad, maar we geloven de mensen van de redactie op hun woord. Twee nummers bevat het plaatje, van de hand van Andreas Oskar Hirsch uit Keulen en de Oostenrijker Richard Eigner (Ritornell). Hirsch maakt graag zijn instrumenten zelf, terwijl Eigner een reputatie heeft als percussionist en iemand die minutieus field recordings tot in de perfectie bijschaaft. Hirsch bouwde bijvoorbeeld en carbophon, een soort elektro-akoestische hertekening van een Afrikaanse kalimba, en een Electrified Palm Leaf, wat dus zoals het zegt een van een contactmicrofoon voorzien palmblad is. Beiden zijn goed te horen op zijn plaat ‘Summe 1’ (Makiphon, 2016). Dat speelse heeft ook Eigner, die bij Ritornell veelvuldig aan de slag gaat met een toiletborstel. ‘Stalker’ benadrukt vooral de percussieve insteek van beiden, terwijl ‘Swoop’ een ietwat vreemde drone opwekt, verpakt in een stel geluiden waarvan de bron nauwelijks is te achterhalen. En ondanks de inkleding en omkadering klinkt deze single heel wat minder experimenteel en vreemd dan we zouden denken. Een echt hebbeding. Hirsch doet het met ‘Row’ zonder Eigner en toont op dit album (gelimiteerd vinyl met aan elke kant één nummer van net geen twintig minuten) al net zo’n expert in het aanwenden van veldopnames. Het concept begint met opnames die hij maakte voor ‘Oerol’, een jaarlijks theaterfestival op Terschelling (Nederland). De opnames werden gemaakt vanop een reddingsboot voor het Nederlandse roeiteam tijdens een trainingssessie op 25 april 2011. Het aanhoudende geluid van de roeispanen, een kadans die twee plaatkanten doordendert, wordt gecounterd door opnames van de commando’s die door de trainer of de roeiers tijdens de sessie werden gegeven. Zo ontstaat er een bevreemdend verhaal, dat Hirsch later nog meermaals herhaalde, gebruik makend van andere stemmen. ‘Row’ is voor Hirsch dan ook één mogelijke opname, een raadselachtige trip, collage of geluidssculptuur die zonder kennis van het bronmateriaal nog magischer aandoet.
