S/t

Joan Shelleys nieuwe, titelloze album verschijnt in een – al veel te lang durende – stormvloed van matige singer-songwriters. Vergeleken met die grijze middelmaat doet Shelley het uitstekend, want haar folkmuziek zit gewoon heel degelijk in elkaar. Afgezet tegen artiesten aan wie ze erg doet denken – Laura Marling bijvoorbeeld, en Joni Mitchell (al zit dat vooral in de stem) – maakt Shelley al veel minder indruk. Daarvoor zijn haar liedjes niet memorabel genoeg, en eigenlijk ook te braaf en te traditioneel – zowel muzikaal als tekstueel. Marling en vooral Mitchell zijn juist zo interessant omdat ze het avontuur opzoeken; Shelleys traditionalisme steekt daar een stuk kleurlozer tegen af dan ze eigenlijk is.

tekst:
Maarten Buser
beeld:
JoanShelley_
geplaatst:
do 11 mei 2017

Nog meer nieuws krijgen over muziek en kunst?

Schrijf je in op de Gonzo (circus)-nieuwsbrief!