Speculative Solution wordt bij de H van Hecker besproken, maar de uitgave bestaat uit een doosje waarin naast de cd met muziek van Florian Hecker ook een boekwerk met (boeiende) teksten van Robin Mackay, Quentin Meillasoux en Elie Ayache, en vijf kleine stalen kogeltjes zijn opgenomen. De muzikant en de schrijvers hebben een gelijkwaardige rol in deze uitgave. Uitgangspunt is Meillasoux filosofische concept hyperchaos, oftewel de volkomen onvoorspelbaarheid. Ook natuurwetten hebben hun geldigheid alleen in bepaalde situaties. Er zijn oneindig veel mogelijke, zelfs meer dan de voorstelbare, uitkomsten, op elk moment bijvoorbeeld bij de richting van een biljartbal als die wordt geraakt door een ander. Meillasoux proclameert de radicale zekerheid dat er absoluut geen causale noodzakelijkheid is en dat de natuurwetten voorwaardelijk moeten zijn. Om toch uitspraken te kunnen doen over de wereld stelt hij het speculatief realisme voor. Terug naar Hecker. De cd bevat vier composities, waarvan openingstrack Speculative Solution 1 de langste is. Ze bestaat feitelijk uit een groot aantal korte sonische gebeurtenissen, van metalige tikken tot gruizige patronen. Soms veranderen ze licht in tempo of toonhoogte, maar vooral vormen ze een klein half uur abstracte geluidsbrokken. De volgende stukken zijn beduidend bondiger. Het tweede is bijvoorbeeld een tamelijk minimaal maar swingend, ja dansbaar stukje computermuziek, met soms verrassende, onverwachte haperingen. Toch gaat het niet om onvoorspelbaarheid of toeval in composities. Dat zou ook totaal geen recht doen aan de idee van hyperchaos. Vooral lijkt Hecker een Meillasoux-aans denken te willen stimuleren: luister naar wat je hier hebt, niets meer en niets minder, en stel je voor wat daarvan niet het noodzakelijke maar het mogelijke is. Vooral, zo stellen de makers van Speculative Solution, moeten de verschillende onderdelen van de uitgave steeds opnieuw en met elkaar worden ervaren, om het denken open te breken.
