Shrines Of Paralysis

Ulcerate uit Nieuw-Zeeland is aan zijn vijfde album toe sinds de band in 2000 bij elkaar kwam. En dat zullen we geweten hebben. Technische death metal is het vakje waarin het trio meestal beland, maar dat klopt niet helemaal. Inderdaad, de muziek is heel technisch en de basis wordt gevormd door traditionele deathmetal. Maar daar blijft het niet bij. De stappen die Ulcerate vooruit zette op voorganger ‘Vermis’ krijgen op ‘Shrines Of Paralysis’ een vet vervolg. Er zitten, zoals we van een band als deze verwachten, brute deathmetalpassages in de nummers. Gitarist Michael Hoggard, drummer Jamie Saint Merat en bassist / zanger Paul Kelland (bij de band sinds 2005 en hij zorgt eindelijk voor stabiliteit in de bezetting) voegen heel wat sludge toe aan het geluid, sludge en doom schatplichtig aan Neurosis, een band die niet onmiddellijk te linken valt met het deathmetalgenre. Deze vermenging van genres maakt Ulcerate tot een van de interessantste bands als het om verbreding van het genre gaat en slaagt er in om zowel bruut, lomp, snoeihard en gevarieerd te klinken. Ulcerate kiest er dan ook voor om niet voortdurend als een sneltrein te spelen. Er zitten ook rustige passages in de nummers, die zorgen voor wat ademruimte en hen als onorthodoxe deathmetalband definitief op de kaart zetten. Obituary is dan weer een echte legende als het om deathmetal gaat. De groep behoort tot de pioniers van het genre, waarbij de broertjes Tardy van in het prille begin (1984) de plak zwaaien. Als voorproefje voor hun nieuwe plaat, die in de lente van 2017 op de markt zal worden gegooid, brengt de band ‘Ten Thousands Ways To Die’ uit, waarop twee nieuwe nummers (‘Loathe’ en het titelnummer), die de plaat openen, gevolgd door elf nummers die werden geregistreerd tijdens hun succesvolle Amerikaanse tournee naar aanleiding van het album ‘Inked In Blood’ van 2015. Elf nummers opgenomen in elf verschillende steden geven een mooi staalkaartje van wat het Europese vasteland dit najaar te wachten staat. Obituary komt namelijk onze kant uit, met Prong, Exodus en King Parrot in het kielzog. Onversneden, traditionele deathmetal zoals het genre initieel is bedoeld en gemaakt. Het is en blijft Obituary. ‘Slowly We Rot’ is de uitsmijter, en eraan vooraf ging een stevig potje carrière overspannende deathmetal waaraan in de studio maar weinig werd geprutst. Rauw en ongepolijst zoals Obituary het best tot zijn recht komt. De twee nieuwe nummers klinken bovendien veelbelovend voor het nieuwe album.

tekst:
Patrick Bruneel
beeld:
Ulcerate_ShrinesOfParalysis
geplaatst:
ma 8 jan 2018

Nog meer nieuws krijgen over muziek en kunst?

Schrijf je in op de Gonzo (circus)-nieuwsbrief!