Een paar edities geleden verzetten we hemel en aarde om antwoord te krijgen op onze vragen voor een artikel. De Noren van Okkultokrati hadden daar eigenlijk niet zoveel zin in. Het was pas via een Londense connectie dat het eindelijk lukte. Het is een beetje als op tournee trekken voor dit zooitje ongeregeld. Ze hebben daar meestal evenmin zin in.

Pit’s

Hun meest recente plaat ‘Raspberry Dawn’, net zo indrukwekkend als voorgangers ‘Night Jerks’ en ‘Snakereigns’, verscheen echter op Southern Lord, net als een heruitgave van de twee voornoemde albums die eerder op het meer bescheiden Fysisk Format uitkwamen. Southern Lord gaf de Noren een tik op de vingers en daar gingen ze. De platen moeten promotie krijgen, en dat gaat de dag van vandaag het best via het geven van concerten, veel concerten. Al geven de heren de indruk vooral uit te zijn op het plaatselijke bier. Een karton Buval was hun deel toen ze bij de Pit’s aankwamen in de namiddag, hoorden we van iemand die het kan weten. Toen we bij de Pit’s aankwamen en de boomlange zanger glazig uit de ogen zagen kijken, geloofden we meteen dat de Buvals hun werk hadden gedaan. Eerst was het echter de beurt aan Daggers, een Luikse band die doom en hardcore met elkaar vermengt. Ze hadden er zin in, dat ontkennen we niet. Vooral de drummer maakte indruk, maar muzikaal konden we er persoonlijk niets mee. Even lucht happen buiten en wachten tot ze klaar waren was de boodschap. Afbreken en opzetten gaat meestal snel in de Pit’s, ook vanwege de curfew om 22h. De pas verworven rookmachine mocht meteen zijn werk doen, tot niemand nog een hand voor ogen zag. Dat was het uitgelezen moment voor Okkultokrati om hun bandje af te spelen waarin achterwaarts wordt geteld van tien tot één, met een resem gesproken boodschappen erin vermengd. De zanger had inmiddels zijn donkere zonebril op gezet, waardoor hij wat leek op Andrew Eldritch (Sisters Of Mercy) en zich heel vergelijkbaar gedroeg als Jonas Almqvist, de zanger van het Zweedse The Leather Nun. Stevige rock met een attitude dus. De band zette er meteen de beuk in, en liet oud en nieuw werk naadloos in elkaar overlopen. De vroege black metalpassages waren ietwat afgezwakt, de soundscapes en newwave die op de platen zijn te horen, werden eveneens voornamelijk gelaten voor wat ze waren. De bende had zin in een stevige portie occulte rock en dat was dan ook wat we over ons heen kregen. Zo halverwege het concert zagen we de heren eindelijk ook echt staan, toen de rook een beetje in het niets was opgelost. Niet dat dit lang zou duren. Het blijft gek, luisteren naar nummers die je helemaal te gek vindt maar er geen barst te zien valt. Een magistraal ‘Hard To Please, Easy To Kill’, van Raspberry Dawn en ook de tekst op hun totebag, sloot de reguliere set af. En dwars als Noren zijn, deden ze bewust nog een nummer na het vastgelegde curfewuur, alvorens de rook naar buiten kon verdwijnen, samen met de meeste aanwezigen, die nood hadden aan een hap rookvrije frisse lucht.

Magasin 4

Op de laatste dag van hun Europese tour speelden de mannen van Okkultokrati in Magasin 4. Twintig shows in 21 dagen, dat kan tellen. Een reden te meer om er nog eens goed in te vliegen. En dat deden ze dan ook in aller Vikingerstijl, het Walhalla aan hun voeten.
Deadline, een trio met Benjamin Dussart, Simon Primerano en Simon Rifflart brengen een mix van – Gazoline Rock’n ‘Roll -uit de zwarte streek van Charleroi. Trots op hun eerste singeltje – Sadistic Pleasure/ Neon Boy – gaven ze ‘volle gas’ tot groot jolijt van het handjevol meegereisde fans.
Daggers, die in de Pits’ in Kortrijk niet kon overtuigen slaagde er opnieuw niet in om indruk te maken. Hun bende fans, weliswaar tevreden, scandeerden om hun nieuwe materiaal te spelen maar Daggers had daar geen oren naar…
Gezien:

Okkultokrati + Daggers, Pit’s, Kortrijk, zondag 9 april
Okkultokrati + Deadline + Daggers, Magasin 4, Brussel, maandag 10 april
Tekst: Patrick Bruneel (Kortrijk) en Stephan Vercaemer (Brussel)
Foto’s: Stephan Vercaemer (Brussel)