RECENSIE: Goat feestelijk geland op Belgische bodem

De Brusselse Ancienne Belgique bestaat in zijn huidige vorm 35 jaar en dat werd op passende wijze gevierd met een minifestival. Hoogtepunt moest en zou het eerste Belgische optreden van het mysterieuze Zweedse collectief Goat worden.

De zonovergoten binnenstad van Brussel was afgelopen zondag omgetoverd in een paradijs voor wandelaars, fietsers en niet-gemotoriseerd verkeer allerhande. Van de jaarlijkse autoloze zondag – kan dit alsjeblieft geen uitzondering, maar de dagelijkse norm worden? – had de Brusselse concertzaal dan ook nog eens gebruik gemaakt om de nabijgelegen Steenstraat om te toveren in een muziekstraat. Uit winkels en cafés allerhande klonk muziek. Toch riep de plicht en doken we onder in de zaal van de Ancienne Belgique.

Vooraleer we naar muziek mochten gaan luisteren, hadden we eerst nog een fijn interview met twee heren van het Japans-Engelse Bo Ningen. Dat interview over culturele verschillen in Japan, hun samenwerking met Savages en veel andere onderwerpen kun je lezen in een volgende Gonzo (circus). Dat gesprek zorgde er wel voor dat we de opener van de dag, het Engelse Crows bijna volledig aan ons voorbij moesten laten gaan. De pakweg tien minuten die we van het Londense viertal nog konden meepikken overtuigen ons niet helemaal. De band rond zanger James Cox speelde iets te veel op veilig. Kleuren buiten de lijntjes van het aan Brainstown Jonestown Massacre verwante geluid deden ze iets te weinig. Jammer want James Cox was gedreven en scherp. Een herkansing dus graag onder iets gunstiger omstandigheden. Want een nog betrekkelijk lege zaal en het vroege aanvangsuur speelden de band ook duidelijk parten.

Na even de sfeer buiten te hebben opgesnoven en een pintje van de naburige Pakistaanse winkel later was het tijd voor de Japans-Engelse pletwals Bo Ningen. Afgelopen voorjaar brachten ze hun derde album, simpelweg ‘III’ getiteld, uit. Een paar maanden geleden zagen we ze één van de optredens spelen op Primavera in Barcelona. En ook hier was het weer van dattum. Het viertal rond de charismatische frontman/bassist Taigen Kawabe speelde een set in het braakland tussen psychedelica, krautrock, noise en wel zeer inventieve metal. Twee van de vier leden zijn daarbij dan ook nog eens gekleed in androgyn aandoende kledij. Dat laatste zorgde voor een opmerking die we binnenkregen per sms “We worden er hier een beetje genderdisfoor van. Spelen er eigenlijk vrouwen bij Bo Ningen?”. Het antwoord, aan de officieel hipste ambtenaar van het land, is neen. De vier heren raasden door een dwarsdoorsnede van het laatste album. De lang uitgerekte finale deed ons alvast verlangen naar een nieuwe aanrijding met deze pletwals.

De eerlijkheid gebiedt ons te zeggen dat ons muzikale honger al even gestild was. Onze fysieke honger zorgde ervoor dat we White Hills hebben geskipt. Kwestie van het afsluitende trio zeker te kunnen doorkomen. En gelukkig maar.

Een paar weken geleden organiseerde de VRT TV-lab, een reeks van proefprogramma’s die misschien de buis konden halen mits voldoende stemmen. Onze voorkeur ging uit naar het zeer fijne pop-O-rama. Een programma over de leefwereld van de hedendaagse alternatieve muziekscene. Zoals te verwachten viel dat uit de boot. Doodjammer want hier hadden we graag veel meer afleveringen gezien. Eén van de bands die in dat programma een mooi portret kregen was het duo Madensuyu. Zanger-gitarist Stijn De Gezelle en drummer PJ Vervondel brachten eind vorig jaar hun vierde album Sabat Mater uit. Een duivelsmis vol woeste geluidsorkanen en eigenzinnige muzikale uitbarstingen. Begin dit jaar zagen we de band in het STUK nog een beetje worstelen met die plaat. Maar hier lukte het wel om dit album tot volle wasdom te laten komen. In ietwat krakkemikkig Frans vroeg PJ Vervondel al eens de medewerking van het publiek. Het tweetal graaide diep in hun klankenarsenaal en gedreven door de reacties vanuit de zaal groeiden ze in nummers als ‘The Mute Song’ boven zichzelf uit. Op het einde ging PJ Vervondel zo hard te keer dat hij zich duidelijk blesseerde toen hij in plaats van een cimbaal met zijn hand keihard op een microfoon mepte. Schoon moment toen ze na afloop in elkaars armen vielen. Ja, het tweetal besefte duidelijk dat ze hier boven zichzelf waren uitgestegen.

Eén van de vaandeldragers van de revival van de nieuwe psychedelische golf is het viertal Wooden Shjips. Meest uitgesproken lid van die band is de met een lange grijze baard getooide Ripley Johnson. Samen met zijn vrouw Sanae Yamada vormt hij sinds een vijftal jaar Moon Duo. Bijna had de band het concert in Brussel trouwens niet gehaald. Onderweg vanuit Parijs kregen ze af te rekenen met een defect busje. Voor deze tour hebben ze een extra groepslid bij. De drummer van dienst ontpopte zich tot een extra troef. Zeker toen hij op een bepaald moment in een haast eindeloze groove met één been zijn basdrum beroerde, met zijn andere been een ander ritme spelende op de snaredrum. Daarbij deden zijn armen ook nog twee andere ritmes. Een klein beetje gestoord, denken wij dan. Het trio speelde een strakke, doch haast monotone set met een hoofdrol voor het kenmerkende gitaargeluid van Johnson. Achter haar batterij toetsen zorgde Yamada voor de nodige psychedelische uitwaaierende accenten. De kleurrijke visuals ondersteunden de band mooi. Zeer degelijk, maar misschien niet buitengewoon.

En toen, ja toen, was het tijd voor het eerste Belgische concert van Goat. Een dag later kwam hun nieuwe plaat ‘Commune’ officieel uit. Gelukkig konden we dat nieuwe meesterlijke plaatje al volledig legaal beluisteren. Moet het gezegd dat we hiernaar uitkeken sinds we de band in 2013 voor een hoogtepunt zagen zorgen op Primavera? Dat onze halve Pukkelpopverslag van 2013 bol stond van de verwijzingen naar deze band was dan ook geen toeval. Eindelijk was het gelukt om het dolle collectief op Belgische bodem te laten landen. Hier stonden ze dus met een tweede album onder de arm. Zoals altijd kwam de band volledig gemaskerd en in speciale gewaden het podium op. Vanaf de eerste noot van het aan Tinariwen verwante ‘Talk To God’ – opener van die nieuwe plaat – voelde je dat hier iets stond te gebeuren. De band heeft tussen hun behoorlijk schaarse optredens duidelijk niet stil gezeten in het repetitiehok. De baslijnen kringelden langzaam maar trefzeker op hun doel af. De gitaristen toverden de ene na de andere fantastisch gitaarlijn uit hun instrument. Hier en daar ook doorspekt met Oosters aandoende effecten. De zangeressen annex sjamanistische danseressen brachten het publiek naar een hoogtepunt. Dat er hier en daar nog werd vals gezongen. Ach ja, het hoort erbij zullen we maar denken. In het einde van ‘Goatman’ toverde één van die zangeressen ook nog een melancholisch stukje mondharmonica tevoorschijn. De band reeg het ene hoogtepunt aan het andere en graaide daarbij rijkelijk uit haar twee albums. Absoluut hoogtepunt was ‘Run To Your Mama’. Als een mantra herhaalden de zangeressen telkens ‘Boy You Better Run To Your Mama Now’. Volgens onze Chef Tournel het meest funky stuk muziek dat je heden ten dage kunt vinden in de wondere wereld van Youtube. Want je kunt dit concert met dank aan de AB gewoon in goeie kwaliteit volledig herbekijken. Wat doet u hier dan ook nog? Trouwens een band die er slaagt om ons meer dan een uur lang laat vergeten dat ze ook een djembéspeler mee heeft, die band verdient alleen maar alle lof. Goat in Brussel was een hoogtepunt. We nemen niet snel grote woorden in de mond. Maar dit concert stond op dezelfde hoogte als die legendarische show van The Flaming Lips in de Gentse Vooruit in 2006, één van onze favoriete optredens ooit. Eentje dat we dus niet snel zullen vergeten.

Zoals gezegd doet Goat er alles aan om zo onbekend mogelijk te blijven. Interviews doen ze enkel per mail, zoals ik zelf mocht ondervinden en optreden doen ze altijd met maskers. Maar door het interview met Bo Ningen kreeg we toch een kleine blik achter die maskers. Die door drie leden gesigneerde 7 inchesbox van de nieuwe plaat is dan ook een meer dan mooi souvenir.

Tekst: Maarten Timmermans – Foto’s: Caroline Lessire
Gezien: Goat, Moon Duo, Madensuyu, Bo Ningen, Crows – Ancienne Belgique, Brussel, 21 september 2014

Nog meer nieuws krijgen over muziek en kunst?

Schrijf je in op de Gonzo (circus)-nieuwsbrief!