Diversiteit troef, maar de hoofdrol was weggelegd voor luide in noise gedrenkte gitaren waar de drie ideale schoonzonen van Nouveau Vélo dan weer niet veel mee van doen hadden.
Het drietal verkiest een onder een wit laken verstopte digitale drumkit, aan Johnny Marr schatplichtige gitaarriedels en een rigide baslijn. Op de merchandise-tafel lag de pas verschenen 10” ‘Daze’. Een plaat waarover de voorbije weken het Nederlandse journaille zich in weinig originele woorden lyrisch over uitsprak. Ook al maakt een enkeling het zich makkelijk door de band als Neerlands antwoord op DIIV af te schuiven, het Helmondse Nouveau Vélo geeft de Subbacultcha-hipsters toch even lik op stuk. In slechts dertig minuten toonden de capsoneloze jongens wat er wel boeiend was aan de indie-muziekstromingen in de jaren 1980. Nouveau Vélo wierp zich de eerste helft op als The Stone Roses, voor de gekte en cocaïne met Madchester aan de haal ging. Niet veel later druppelden er vergelijkingen met The Feelies en het oudere werk van R.E.M. binnen. De fuzzy bijna aan shoegaze schatplichtige gitaar en de omfloerste zang sloten nauw aan bij Beach Fossils en de chillwave-erfgenamen. Lofi surf wave, of h.e.a.l.i.n.g. p.o.p. zoals de band het zelf wilt noemen. Ook al druipt de podiumervaring nog niet van de jongens, de set was strak en de songs zijn sterk genoeg om te overleven zonder bindteksten en ‘kijk eens diep in mijn ogen’.
Ook het Schotse Divorce kijkt het publiek liever niet in de ogen. Met de rug naar het publiek gekeerd, scandeert de vocaliste Jellifur Funk woorden die verdwijnen in de powerchords en feedback. Grunts, getier en gekke geluidjes sijpelen af en toe door de getormenteerde speakers. Het gaat luid en fenomenaal. Divorce is een bont allegaartje van vier outcasts die elkaar terugvinden in deze non-conformistische no wave-crustnoisepunk. Het is een uurtje onsamenhangende noise waarin af en toe een weggestopte melodie door brute krachten tot ontsporing wordt gebracht. Divorce is vettig en ruig kraakpandenspul en spuwt zelfs buiten de lijntjes van hun eigen genre. Een uppercut van jewelste.
Schiet Incubated deze avond drie keer in de roos, of zal Sightings de pret bederven? Drie scheikundeleraars met vermoedelijk alle platen van Sonic Youth en diverse no wave-compilaties in hun platenkast. De volumeknop gaat nog verder open, er wordt gegrapt met het publiek en elke song doorbreekt de tussendoorse ‘we moeten even stemmen, of een effectje veranderen, een knopje induwen, de digitale drum instellen, prullen met een kabeltje, ach ja wat maakt het uit’-stilte. Terwijl het kleinste zaaltje van 013 half leegloopt, zijn de blijvers overtuigd van het brute noisegeweld van Sightings. De beste rockband zegt de ene, ik druip af. Het is luid, geforceerd en alles klinkt te mathematisch correct.
Divorce werden de helden van de avond, met Nouveau Vélo wil ik slapen gaan.
Gezien: Incubated, 5 april 2013, 013, Tilburg
Foto’s: Tjeerd Van Erve