Radiations

Onopvallend het nieuwe jaar ingesijpeld. Terwijl Shackleton ‘Radiations’, de openingstrack, van een magische herbewerking voorziet. Reden genoeg om dit kleinood aan te schaffen en gedurende een eeuwigheid grijs te draaien. Op ‘Colliding Contours’ was ‘Radiations’ een kille botsing van elektronische oprispingen en echo’s. De kilte is uitvergroot, de ritmes naar de tribale hand van Shackleton gezet en alles is duizenden bpm teruggeschroefd. Slow motion dance music. Tergend langzaam en bij je nekvel grijpend. Is dit dan een uit de hand gelopen ep? Een B-kant die verzonnen werd om die Shackleton-remix te ondersteunen? Staat daarom ‘Radiations’ als uitsmijter achteraan? Zodat je watertandend weer aan die herbewerking begint. Omdat het glorieuze in Shackleton al lang kwijt is en hier weer even opflakkert? The Sight Below (ofwel Rafael Anton Irisarri) neemt het nieuwe ‘Vermiform Burrows’ onder handen. Een oneerlijke kans voor de man, want ‘Radiations’ lonkt. Enorm. Het originele ‘Vermiform Burrows’ ook. Een track waarbij Driftmachine ritmes als knikkers doorheen kabels laat sijpelen. Knetterende onrust, een ambient chaospallet wordt uitgestald. Verder gebeurt er niets. Het verklaart waarom ook The Sight Below het nummer in zijn eenvoud laat. Maar echt boeien doet het niet. Ook ‘Call Mr. Moriba’ lijdt aan een boeiend defect. Driftmachine lijkt te veel op bekende automatismes te spelen en vergeet lef in het nummer te proppen. Iets dat je op zich niet mist, maar wel als je je ep binnenklopt met de hulp van een magiër.

tekst:
Katrien Schuermans
beeld:
Driftmachine_Radiations
geplaatst:
vr 31 mrt 2017

Nog meer nieuws krijgen over muziek en kunst?

Schrijf je in op de Gonzo (circus)-nieuwsbrief!