Tijd voor wat hedendaagse elektronische muziek van eigen bodem, de Brusselse bodem welteverstaan. In de Brusselse ondergrond borrelt het de laatste jaren behoorlijk met labels als Vlek, Bepotel, Lexi Disques en nog vele andere. Deze recensie reeks van Vlek is ietwat laattijdig, met twee releases van vorig jaar maar die nog altijd de aandacht verdienen, samen met de nieuwste release. We beginnen met Lawrence Le Doux, het alter ego van Laurent Badoux, een eigenzinnige producer die bekend staat om zijn uiteenlopende invloeden en stijlen. ‘Pollution’ is een werkje van vier tracks die als lp werd uitgebracht, maar inmiddels allang uitverkocht is. Digitaal is het gelukkig nog te verkrijgen. ‘Floor’ is gevuld met speelse zachtaardige beats en een sissende snaardrum op een dromerige synthmelodie. In ‘Liquide’ worden Detroit-sferen opgeroepen en titeltrack ‘Pollution”‘is dan weer van de zachtaardige kant die neigt naar de onschuldige knutselklank. Ovuca met een slot van technosferen. ‘Story’ is een speels pingelend geheel met ver op de achtergrond iets wat lijkt op het geluid van een huisalarm, of het is wellicht onze tinnitus die opspeelt. Aymeric de Tapol is in een ingeweken Fransman uit het zuiden die al lange tijd in Brussel woont. De Tapol is een lustige field recorder tijdens zijn vele reizen in het buitenland, zoals te horen is op zijn vorig jaar verschenen ‘Meridiens’ collagecassette. Op de lp ‘Les Horizons’ staan er ook veldopnames, maar dan eerder machinale sferen aangevuld door eigen muziekspel. De A-kant is soms spookachtig van aard, dan weer minimaal met lichte melancholie. De titeltrack is de mooiste van al, met een nostalgische zoem en kleine bijgeluidjes als een klein universum. Kant B heeft met ‘Les Attractions’ ook een speciale track die zeven volle minuten intrigeert via een bliepjesritme opgebouwd uit meerdere lagen die langzaam bouwen naar nog meer lagen. ‘Fin De Soirée’ is het einde met een harmoniumdrone die zich langzaam ontspint in acht dreigende minuten met het ronken van een kat. Tav Exotic is het duo Ernesto Gonzalez (Bear Bones, Lay Low) en Michael Crabbé (Weird Dust) die synthesizerelektronica brengen met een flinke hoek af. Van acid tot krautrock en cold wave: meerdere stijlen worden steevast in hun geluid vermengt. De 12inch ‘Biocosmos’ bestaat uit twee lange tracks van een kwartier tot twintig minuten en die zijn het meer dan waard om jezelf in te verliezen. ‘Always The Same’ is een soort van trage new beat met vervormde stem van Gonzalez voor een lawaaierige laag die naar het einde toe meer naar acid begint te neigen. ‘Booty’ is dan weer een supersnel tussendoortje. ‘Bosconian’ pakt uit met een stevige atmosfeer van cold wave in de lijn van Suicide, maar dansbaarder en met vele effecten omzwachteld waarin de klank worden verdronken. De luisteraar onderdompelen, dat doet het geluid van Tav Exotic als geen ander. Deze reeks vlekken zullen nog lang nablijven, de Brusselse ondergrond is namelijk geen varkentje dat snel te wassen is.
