Het is altijd een beetje reizen, naar concerten gaan die niet in je eigen stad, op wandelafstand, plaatsvinden. En dat is zeker het geval als dat concert net over de grens plaatsvindt.

De sfeer in Kortrijk (het dorp waar ik woon) en Rijsel verschilt namelijk hemelsbreed, zeker wat het nachtleven betreft. We wilden echter wel graag een concert van noiserockers Buzz Rodeo zien. Hun concert in Magasin 4 konden we niet inplannen, en Rijsel is daarbij ook nog een stuk dichter bij huis, toch als de gps wil meewerken.
Het concert stond gepland om 21h, waardoor we ons niet hoefden te haasten. We vinden tot onze verbazing heel gemakkelijk een parkeerplaats voor onze bolide, al moesten we dan wel zorgen om middernacht weg te zijn. Vanaf dat uur werden namelijk alle auto’s weggesleept, voor een markt waarschijnlijk. Klinkt in elk geval logisch, daar de locatie waar we moesten zijn, zich in de Rue Du Marchée (Marktstraat) bevond.

Ralph schreeuwt zich schor

Eenmaal binnen bleken er zelfs vier klanten aanwezig te zijn op het geplande aanvangsuur van het concert. Eentje daarvan was dan nog verkleed als viking, was meer dan een beetje ladderzat en balorige en zijn naam was Jezus. Hilarisch en triestig tegelijk. De cafébaas, die na veel vijven en zessen doorhad dat we een biertje en een spa bruis wilden (het eau pétillant in iemands oor schreeuwen is niet zo evident, en het woord spa kende hij niet, ook niet als afkorting van een Vlaamse politieke, aan lager wal geraakte, partij), belde om versterking. Een dame uit de buurt kwam de man ophalen, die ondertussen de soundcheck van Buzz Rodeo aan het verpesten was. Noiserockfreak Ralph Schaarschmidt en frontman van Buzz Rodeo, had het al lastig genoeg met het materiaal van de locatie waar het concert zou doorgaan. Het siert hem dat hij uiteindelijk wilde spelen, want de microfoon waardoor hij moest zingen, deed het niet, en dat was verre van het enige technische probleem.
Het voorprogramma was blijkbaar verdwenen, of al gedaan. Of zo dachten we op dat moment. Stilletjes aan dropen enkele marginale figuren uit de buurt op, die echter vooral kwamen om snel enig geestrijk vocht aan een snel tempo binnen te gieten. Op dat ogenblik waren wij twee waarschijnlijk de enigen die voor de band waren gekomen, en ook daadwerkelijk wisten wat ons te wachten stond.

Veel drank

Het trio Buzz Rodeo, momenteel residerend in Duitsland, wilde dolgraag heel Europa afreizen om hun album ‘Combine’, en voorganger ‘Sports’ te promoten. Maar dat is voor een noiserockband met een voorliefde voor bands van labels als Amphetamine Reptile, een zware klus. Ondanks de technische problemen en een duidelijk gefrustreerde Schaarschmidt, gooide het trio zich uiteindelijk toch met volle overgave op hun set. Een behoorlijk dronken dame vond het allemaal super, en kocht nadien ook nog een plaat die door elk bandlid moest worden gehandtekent. Ze zal zich vermoedelijk een stevige schrik opdoen als ze nuchter de plaat opzet. Daar kan ze maar deugd van hebben, denken we zo.
Voor de rest waren de reacties eerder lauw, al vonden we zelf dat Buzz Rodeo in het genre zeker een paar pluimen verdient. De drums en bas klonken goed strak waardoor Schaarschmidt, die veel tekstfragmenten gewoon achterwege liet omdat niemand hem kom horen,volledig loos kon gaan op zijn gitaar. Noiserockend als de beste, konden we bijna de zatlappen negeren die voortdurend rond onze staanplaats aan de toog vervelend kwamen doen of die willens nillens op de foto wilden tijdens het concert. Het leek wel alsof veel van de aanwezigen nooit eerder een fotograaf hadden gezien die een concert kwam meemaken om enige beelden te schieten. Ze wilden er zelf op, tot grote frustratie van Stephan Vercaemer.
Ralph Schaarschmidt kwam zich na het concert nog even bij ons verontschuldigen voor wat hij een slecht concert vond. Begrijpelijk, daar hij zichzelf schor had geschreeuwd en niets kon maken van de geluidsbrij. Wij echter wel, en op de inderdaad nauwelijks doorkomende zang, klonk de muziek, ondanks de slechte omstandigheden, meer dan behoorlijk goed. We vonden het zelfs alle nevengebeurtenissen, die best vervelend waren op een aantal momenten, waard.

In zijn uppie, wulle weg

Het was echter nog niet afgelopen. De cafébaas begon allerlei Franstalige nummers op te zetten uit allerlei genres. Op die typsich schabouwelijk Franse manier, dat wel. Net als het toilet, waar iedereen tegelijk naar toe kon, pot of pisbak, zonder afscheiding. Of het gebruik dat de voordeur plots door een metalen rolluik wordt toegedaan, en iedereen die wilde gaan roken (zonder hun pint, want die mocht niet mee naar buiten) via een zijgang naar buiten kon.
En plots waren er een veertigtal bezoekers aanwezig en begon Franck Racket zijn materiaal op te stellen. Wij keken elkaar eens aan. Vreemd, die gaat nu toch nog spelen. Hij had nauwelijks een noot gespeeld of hij kreeg al applaus. Vreemd, want op zijn eentje deed hij een poging tot noiserock, met zeer eenvoudige drumcomputermotiefjes, apetrots dat het zelfs al zijn zesde optreden was maar hij dit jaar toch eens op zoek moest naar een echte drummer. Na een paar nummers hadden we het wel gezien. Noiserock met de Franse slag, ja, we begrepen meteen dat het publiek dit zou kunnen pruimen, gezien de tentoongespreide uitbundigheid tijdens de pauzeliedjes.
Rijsel, het is altijd een beetje reizen. Maar we hebben Buzz Rodeo gezien.
Gezien: Buzz Rodeo + Franck Racket – Lemdojo Bar Resto, Rijsel (Lille) – 3 februari 2018
Tekst: Patrick Bruneel – Foto’s: Stephan Vercaemer