Van 25 februari tot 18 juni 2010 vond in Lokaal01 te Breda Pleasure Ground plaats. Lokaal01 deed hierbij zowel dienst als tentoonstellingsruimte en als artistiek laboratorium, waar aan verschillende kunstenaars over een lange periode de mogelijkheid werd geboden om aan hun eigen project te werken. Christophe van Eecke schreef voor deze exhibitie vier essays, waarin hij het engagement tussen kunstenaar en instituut onderzocht.
De publicatie Only Connect is het resultaat van die vier essays: ze zijn in uitgebreidere vorm gebundeld, en Van Eecke schreef er nog een vijfde essay bij. Vanzelfsprekend is engagement het kernthema, maar er zijn ook vele andere themas door het boek heen gevlochten. Het filosofisch fundament van het werk wordt geleverd door Susanne Langer, de Amerikaanse cultuurfilosofe waar van Eecke gretig naar verwijst. In het eerste essay gaat hij op zoek naar een antwoord op de vraag of kunstenaars een morele verantwoordelijkheid hebben. Vervolgens neemt hij de manier waarop de hedendaagse kunstwereld onze relatie met kunst beïnvloedt op de korrel, waarbij vooral de invoering van de PhD aan de kunstopleidingen het moet ontgelden. In het derde essay concentreert hij zich op het menselijk lichaam binnen de performancekunst en pornografie, en hij eindigt tot slot met twee essays over de essentie van schoonheid. Van Eecke daagt de lezer uit door de verbanden die hij legt, waarbij zijn grootste wapens de originele onderwerpkeuze en humor zijn – de tussentitel Do Androids Wank to Electric Wet Dreams is slechts een van de vele knipoogjes die hij in zijn essays geeft. Hierdoor volg je als lezer verrassend makkelijk over het pad dat hij doorheen de schilderkunst en filmgeschiedenis trekt, waarbij de auteur het niet nalaat om de scherpe randjes op te zoeken door doelbewust experimentele filmmakers als Derek Jarman, Bela Tarr, Andy Warhol en Pier Paolo Pasolini uitgebreid te behandelen. Overigens geeft Van Eecke in het voorwoord aan dat de essays niet noodzakelijkerwijs achter elkaar gelezen hoeven te worden. Doe dat echter vooral wel, want dan komt het best naar voren hoe alle bespiegelingen met elkaar verknoopt zijn tevens voorkom je zo dat een onderwerp als de metafysica van het sadomasochisme je nogal rauw op je dak valt.