Een drietal dat voorheen onder de naam The Vs door het leven ging en inmiddels bekend staat als als The Fifty Dollar Band. Dan ligt een vergelijking met de spaghettiwesterns van Ennio Morricone voor de hand en dit blijkt niet onterecht. Gitarist Harald van de Sanden en drummer Bob Roos opereren samen met de Engelse zanger/gitarist Simon Sexsmith vanuit Utrecht, maar het zuiden van Amerika is nooit ver weg. Het drietal doet erg hun best om over te komen als oprechte country en Americana, iets wat hen soms wel en soms niet lukt. Europeanen die typisch Amerikaans willen klinken, hebben nog al eens de neiging zich te vergalopperen en dat is ook wat er bijvoorbeeld gebeurt in nummers als opener ‘Carlos’ en ‘Going To California’. Het is leuk en aardig, maar net niet helemaal geslaagd. Op de momenten die wel goed zijn, denken we aan Waylon Jennings en Willie Nelson. Eigenlijk is het drietal op zijn best als ze wat Europeser klinken, zoals in ‘Feine Mae’ en ‘One For You’, waarin ze doen denken aan dat fijne Belgische bandje uit de jaren 1990 The Sands. De samenwerkingen met Teus Nobel en Wendy Meynderts voegen echt iets toe aan de plaat, die misschien niet geheel geschikt is als Americana album, maar uiteindelijk toch voldoende sterke tracks bevat. Muzikaal is het sowieso allemaal dik in orde en na vele luisterbeurten kunnen we eigenlijk niet anders concluderen dat er niets mis mee is, met The Fifty Dollar Band. Props voor de titel van de plaat overigens, die verwijst naar oma Grace Sixsmith, die 101 jaar oud is.
