Uit San Fernando Valley komt het kwartet Prima Donna aandraven met een ferme portie punkrock, rock-‘n-roll en glamrock. De band debuteerde met de single ‘Eat Your Heart Out’ op Puke N Vomit Records in 2007 en timmert sindsdien onafgebroken aan de weg naar roem. Het elf nummers tellende ‘Nine Lives And Forty Fives’ is hun vierde plaat, die net als de voorgangers vol staat met referenties naar een verleden dat zich net zo goed weerspiegelt in de resem bands waarmee ze reeds de zalen afschuimden: Adam Ant, The Dictators, Eddie and the Hot Rods, Glen Matlock & The Philistines en met hun poppunkende maten van Green Day. Little Steven is een grote fan van het geluid van deze bende, die als een samensmelting klinkt van voornoemde bands. ‘Born Yesterday’ duidt op dat retrogevoel, en klinkt als David Bowie in zijn glamperiode, T-Rex, en zelfs een tikje als vroege Rubettes en Mud. ‘I’m On Fire’, oorspronkelijk van Dwight Twilley (uit ‘Sincerely’ uit 1976) klinkt als stadionrock zoals Little Steven die zelf maakt. De Blondie-cover ‘Rip Her To Shreds’ (uit het debuut) klinkt met zijn uitgebreide blazerssectie als New York Dolls, terwijl ‘Eat Your Heart Out’ wat weg heeft van Iggy Pop. Het maffe orgeltje doet hier eveneens wonderen. ‘Rock And Roll Is Dead’ (The Rubinoos) klinkt al net zo rauw, punky en glam als de rest van de plaat. Geen poppunk te bespeuren hier, gelukkig maar. Wel een portie onversneden brutale rock’n’roll waarbij het leuk uit het dak gaan is. Drieëndertig minuten in een tijdscapsule terug naar het eind van de jaren 1970. Het moet kunnen.
