De hoeveelheid Nigeriaanse muziek die de afgelopen jaren werd heruitgebracht, is enorm en het einde lijkt nog niet in zicht. Het valt te hopen dat iets van de omzet in het land zelf terecht komt, gezien de doffe ellende waarmee het momenteel kampt. Na ettelijke verzamelaars met highlife, afrobeat en afrorock, richt SoulJazz zich op “Nigeria Soul Fever” wat meer op disco en boogie; logisch, nu deze genres weer een opleving beleven. Eind jaren 1970 werden door het Nigeriaanse regime strenge handelsrestricties ten aanzien van Westerse muziek en muziekinstrumenten in het leven geroepen om Fela Kuti en zijn gevolg te hinderen. Kuti provoceerde immers het regime met zijn politieke afro-rock. Dat voorkwam echter niet dat nieuwe genres het land wisten te bereiken, vaak via een omweg. Zo nam Joni Haastrup, die eerder al werkte met Fela Kuti, Ginger Baker en Paul McCartney, zijn disco-album “Wake Up Your Mind” (1978) deels in London up, met muzikanten als Gaspar Lawal en Jake Sollo (Osibisa). Van dit album zijn hier maar liefst vier tracks overgenomen, wat de vraag oproept of een reissue van het integrale album niet logischer was geweest. Het sterke album “Night Illusion” (1980) van de in Zwitserland opgegroeide fluitist Tee Mac en zangeres Marjorie Barnes werd eveneens in London opgenomen. Een reïssue – eveneens op SoulJazz – staat al aangekondigd, maar het album is tevens met twee nummers, “Nam-Myoho-Renge-Kyo” en “Living Everyday”, op “Nigeria Soul Fever” vertegenwoordigd. Vooral hiervan zullen boogie-nerds smullen. Ook Benis Cletin, die je vanwege zijn wat houterige disco de Nigeriaanse Bohannon zou kunnen noemen, is met twee nummers aanwezig. Een chronologisch buitenbeentje is Angela Starr met haar SugarHill-achtige “Disco Dancing” uit 1986. Zeker gezien de titel is deze plaat dus een wat vreemd, onevenwichtig geheel, maar met name de obscure, uiterst dansbare afrofunktracks “Enoviyin” van Colomach en “Nwaeze” van Jimmy Sherry & the Musik Agents maken de aanschaf toch het overwegen waard.
