My Latest Popstar Crush

De wegen van het leven zijn ondoorgrondelijk en toch blijken ze elkaar op de vreemdste ogenblikken te kruisen. Zo boekten we meer dan twee decennia geleden Ed Kuepper & The Aints, die eerder bij het legendarische The Saints het mooie weer maakte en ook lid was van het obscuurdere Laughing Clowns. Het voorprogramma werd toen verzorgd door The Leftovers, een band waarvan ons niets is bijgebleven. Blijkt dat de toen nog jonge snaken nog steeds muziek maken. Muziek die wel blijft hangen zelfs, onder de naam Bruce. Met een tandarts als zanger (en gitarist). Niet zijn beroep is negatief, maar hij zorgt voor het enige minpuntje op de opvolger van ‘The Vaticano Trail’, dat echter al eind jaren 1990 het licht zag. Zijn zang klinkt soms net iets te braaf, te weinig schuurderig en schraperig, om echt goed te passen bij het garagepunkgeweld van de band die hij aanvoert. Na de uren veel whisky en sigaren, zouden we durven stellen. Opener en tegelijk titelnummer ‘My Latest Popstar Crush’ (het meisje op de hoesfoto?) maakt meteen duidelijk dat vooral de Australische punkscene van de jaren 1980 en 1990 van grote invloed is op het trio. Celibate Rifles, de bands van Ed Kuepper en hier en daar ook Cosmic Psychos. Aussiepunk, met acht nummers in een twaalftal minuten, waarmee Bruce alleen de essentie van de nummers overhoudt. Geen rommel, geen bullshit, een fuzzgitaar mag als het echt past. Anders niet. Spelen zonder franjes en zo elke luisteraar voor zich innemen. Een mooie en geslaagde missie. Missers staan er dan ook niet op dit debuut, want die worden ongetwijfeld meteen weggekeild. Uitschieter: Pass Pa (pigen er aggressiv). Alles in eigen handen houden is het motto van Bruce, en daarmee scoort elk band in 2017 extra punten.

tekst:
Patrick Bruneel
beeld:
Bruce_MyLatestPopstarCru
geplaatst:
do 27 jul 2017

Nog meer nieuws krijgen over muziek en kunst?

Schrijf je in op de Gonzo (circus)-nieuwsbrief!