Briqueville , de band waar bitter weinig over geweten is, speelde vrijdag 28 april in De Casino in Sint-Niklaas. Aan de man gebracht als een van de best bewaarde geheimen in de Belgische Metalwereld was ik wel benieuwd of al die heisa waar was.

Wel, niets bleek minder waar. Het schoonste mysterie van de avond kwam uit een andere hoek, nl. Ashtoreth, het voorprogramma. Sjamaan Peter Verwimp kabbelt al een tijdje door het landschap van drones en scapes. Maar wat begon als een klein beekje is nu al uitgegroeid tot een meanderende rivier met als bron de diepe aarding van zijn geest en ziel. Gesterkt in zijn muzikale missie door de uitgave van de mooie en verzorgde cdr Morana (75ex., Unexplained Sounds), bracht hij een grootse performance . Geen ontbloot bovenlijf, geen onthoofde kippen, geen façade maar een explosieve healing die het talrijk  opgekomen publiek dankbaar in ontvangst nam. Magistraal in alle eenvoud.

Mannekes met maskers, zei een kenner en ondertussen is die weer een bank vooruit geschoven. Briqueville speelt sludge/doommetal geïnspireerd door de groten in het genre. Een muur van geluid waar zelfs een Hummer zich te pletter op zou rijden. Een grote explosie die voor altijd op zich laat wachten. Spanning die wordt opgebouwd om het publiek te overvallen en naar zich toe te trekken. Hans, Jan, Piet, Koen en Lode, de mannen van Briqueville, verzetten zich tegen de cult of personality. Door middel van geheimzinnig gedoe over wie of wat ze zijn naar de media en het publiek toe,  proberen ze hun statement te maken en willen ze dan ook nog eens de ziel van de luisteraars in de diepste kerkers van de Hel doen belanden. Een hele boterham dus.

Naar mijn bescheiden mening was het een saaie, zielloze show met lege maskers en weinig geloofwaardigheid. De Orde Van De  Steenbakkers kan bijlange nog niet tippen aan de groten van De Kerk Van Ra. Kunnen ze spelen? Absoluut, maar laat die maskerade achterwege…

Gezien: Ashtroteh en Briqueville, De Casino Sint-Niklaas, 28 april 2017